بعضی ها خط تبلیغاتیشان پروژه دیدید، دیدید است.
بعضی ها خط تبلیغاتیشان پروژه بگم بگم است.
بعضی ها میخواهند با پروژه دیدید ، دیدید انتخابات را ببرند.
بعضی ها هم میخواهند با پروژه بگم بگم انتخابات را ببرند.
هر دوی این روشها غلط است و قبلا هم غلط بوده
و آقا سال 88 هم این روش را تقبیح فرمودند.
بهسراغ یکی دیگر از شاخصهای انحراف این جریان برویم. ادعای ارتباط با غیب و استفاده از علوم غریبه.
به عنوان یک اندیشمند اجتماعی که به جامعهاش از منظر تعالیم دینی و مفاهیم اسلامی مینگرد و در عین حال جامعه اش را هم میشناسد، میتوانید بگویید فتنه بعدی چیست؟ آیا بر اساس مدل مشخصی میتوان فتنههای بعدی انقلاب را پیشبینی کرد؟
بنده علیرضا پناهیان هستم، از اول راهنمایی در کنار مدرسه، درس طلبگی را شروع کردم، سال 1361 در کنار درسهای دبیرستانی به صورت رسمی به درسهای حوزه هم پرداختم. اما همیشه ارتباط تبلیغی و فرهنگی ام با جوانها و جامعه در طول دوران تحصیلم حفظ شد. حدود 15 سال درس خارج شرکت کردم و رشته روانشناسی را هم تا حدودی در دفتر همکاری حوزه و دانشگاه که الان تبدیل شده به پژوهشگاه حوزه و دانشگاه مطالعه کردم.
- برای جزئیات نمره خوبی به آن نمیدهم، نمره 10 میدهم برای کلیات نمره 20 میدهم.
- از 20.
ابتدا عرض کنم هر امری از امور معنوی، هر فضیلتی از فضایل اخلاقی و حتی هر عبادتی از عبادات ما، به سهولت میتواند سنگ راه ما قرار بگیرد و ما را از حقیقت عبادت باز بدارد. روز اولی که داستان خلقت انسان آغاز شد، در آغاز ماجرا خدا داستان کوچکی طراحی کرد و اثراتش را هم تا امروز برای ما باقی نگه داشته. یعنی در سریال خلقت آدم و حیات بشر و زندگی و بندگی، این داستان کوچک برای همیشه حضور خواهد داشت.
آن داستان این بود که ابلیس «أَبَى وَاسْتَکْبَرَ» استکبار کرد و به آدم سجده نکرد. «فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلیسَ أَبى وَ اسْتَکْبَرَ»(بقره/34) ولایتگریزیِ ابلیس وقتی به نمایش گذاشته شد، دیده شد که این ولایتگریزی با تکیه به شش هزار سال عبادت بوده است(فَاعْتَبِرُوا بِمَا کَانَ مِنْ فِعْلِ اللَّهِ بِإِبْلِیسَ إِذْ أَحْبَطَ عَمَلَهُ الطَّوِیلَ وَ جَهْدَهُ الْجَهِیدَ وَ کَانَ قَدْ عَبَدَ اللَّهَ سِتَّةَ آلَافِ سَنَةٍ)(نهجالبلاغه/خطبه192). در اول داستان خلقت حضرت آدم، ما داریم با پدیدهای مواجه میشویم: با پدیدۀ مخالفت با ولیّ خدا ـ حضرت آدم(ع) ـ توسط کسی که اهل عبادت است.
این امتحانی که ما داریم با هم از آن صحبت میکنیم، امتحان فوقالعاده پیچیده، دقیق و قابل تأملی است. تک تک ما هم در معرضش هستیم، هیچکس نمیتواند بگوید که این حرف مال من نیست. مالک اشتر گاهی بوده سرِ عدالت داشتن و رعایت عدالت از علیبن ابیطالب(ع) سؤال کرده. گفته: «آقا! این عدالت است ابن عبّاس را شما گذاشتی؟ فامیل گذاشتی آقا؟!» آقای مالک !
به امیرالمومنین (ع) هم اعتراض میکردند که چرا از تاریخ استفاده میکند؟
هرچه جامعۀ نورانیِ ما بهسمت ظهور و فرج مولایمان حرکت میکند، شایستگیهای خودش را بیشتر نشان میدهد، که انشاءالله همان قوم مقدمهساز فرجِ قریبِ مهدی فاطمه، حضرت ولیعصر(عج) باشد، و به شایستگیهای بیشتری هم نائل میشود. در هر نعمت و هر گرفتاری، در هر غم و شادی، همیشه یک نتیجه بیشتر حاصل نمیشود و آن «تثبیت نظام مقدس جمهوری اسلامی» و «اعتلای روح انقلاب» که «احیاء امر اهلبیت و تحکیم ولایت ائمۀ هدی(ع)» است.
ما با مرور حوادث مهم تاریخی که خداوند متعال سفارش کرده: وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللَّه(ابراهیم/5) ایامالله را باید یاد بکنیم. این حوادث تاریخی و این حماسههای بزرگ که اهلبیت(ع) آفریدند را مرور کنیم، و از آنها درس بگیریم.
بعضی از اوقات از میان مذهبیها متأسفانه حرفهایی شنیده میشود، خوب است در این رابطه انسان به این کلام امیرالمؤمنین علی(ع) توجّه داشته باشد. وقتی حضرت بعد از واقعۀ نهروان، مجددا مردم را برای جنگ با معاویه دعوت کردند، مردم اجابت نکردند و عدۀ بسیار اندکی در اردوگاه حضرت جمع شدند. حضرت متأثر شدند و کلماتی را بیان فرمودند، گفتهاند حزن و اندوه بهصورت خیلی شدیدی در چهرۀ حضرت مشاهده میشد.
قسمت اول صوتی
قسمت دوم صوتی
تک تک ما باید بهصورت خیلی جدی این
سؤال را از خودمان داشته باشیم. ما که ریزهخور خوان امیرالمؤمنین هستیم و خاک کف
پای غلام امیرالمؤمنین، قنبر هم نمیشویم، خیلی فاصله داریم با حضرت. باید در این
اخلاق و در این ویژگی شباهت به حضرت داشته باشیم؛ که تا رسول خدا صدا زد: «علیجانم!
میبینم در یک ماه رمضانی محاسن تو به خون سرت خضاب میشود»
آقا بلافاصله پرسیدند:
«آیا آن موقع من دین دارم؟»
علیجانم! تو مولود کعبه هستی، تو تضمینی هستی، اینهمه کلمات را تو شنیدهای، میدانی، دیدهای همۀ وحی را و همۀ مراتب عالیِ معنوی را. قسیمالجنّة والنّار هستی؛ چرا این سؤال را میکنی؟
چون در روح علیبن ابیطالب ذرّهای غرور نیست، ذرّهای تکبّر نیست. امر خدا در قلب علی(ع) باعظمت است. «عَظُمَ الْخَالِقُ فِی أَنْفُسِهِمْ فَصَغُرَ مَادُونَهُ فِی أَعْیُنِهِمْ»(نهجالبلاغه/خطبه193)
امام رضا(ع) در کلامی شریف و البته طولانی از امام سجاد(ع) نقل میفرمایند: اگر دیدید کسی اهل نماز و روزه است، گناه نمیکند و کارهای خوب هم انجام میدهد، عجله نکن، گولش را نخور، ممکن است عُرضۀ گناه کردن نداشته باشد.
بعد میفرماید: اگر کسی عرضۀ گناه کردن داشت، اما گناه نمیکرد، آرام باش، فریب نخور، ممکن است گناهی را ترک میکند، اما مرتکب گناه دیگری میشود. زیرا شهوات مردم مختلف است؛ یکی شهوت مال دارد، اما شهوت جنسی ندارد، یکی شهوت جنسی دارد، اما حرام نمیخورد.
سپس میفرماید: اگر کسی هیچ گناهی نکرد، عجله نکن، گولش را نخور، ممکن است عقل درست و حسابی نداشته باشد. بعد میفرماید: اگر کسی عقل درست و حسابی هم داشت، فریب نخور، ببین آیا هوای نفسش مسلط بر عقلش است، یا عقلش مسلط بر هوای نفس است؟
حضرت در انتهای بحث مثال میزند و میفرماید: مانند کسی که حبّمقام دارد، یک دفعهای با یک هوس و هوای حبّمقام، کلّ مراتب ایمانی قبلش را نابود میکند. حدیث عجیبی است. امام علیهالسّلام در ادامه میفرماید وقتی به چنین آدمی میگویی: «إتَّقِ الله»؛ از خدا بترس، ناراحت میشود. «اَخَذَتهُ العِزَّة»؛ به غرورش برمیخورد، میگوید «به من میگویی با تقوا باشم؟ تا حالا کسی از من گناه ندیده.» بعد امام(ع) میفرماید: اینها دیگر آدم هم نمیشوند و دچار لعن خداوند میشوند.( وسائل الشیعه، ج 8، ص 317)
