استاد : جوانی داشت خودش را تیکه پاره می کرد می‌خواست به من بگوید، خودش را هم اذیت می کرد، نمی‌گفت! گفتم بابا بگو، راحت بگو، گفت حاج آقا اعدام اینها نمی‌کنید!!! گفتم بابا اعدام چیه؟ بگو سؤالی به ذهنت رسیده بگو! من نمی‌توانم قبول بکنم خداوند متعال من را مقابل بهشت و جهنم قرار داده، این بهشت، این جهنم! کدامش را می روی؟ اصلا من از هیبت نتراشیده، نخراشیده کسی که اینجوری با من برخورد بکند می ترسم! اصلا میخواهم از این صحنه فرار کنم! داستان انتخاب ما، فدایتان بشوم، داستان بهشت و جهنم نیست!!
حجت‌الاسلام پناهیان در اولین نشست سراسری فعالان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی (اصحاب عشق) در قم:
کار فرهنگی اگر به جریان سازی منجر نمی‌شود، چه بسا انجام ندادنش بهتر باشد موضوعی هست که اگر به آن دقت کنید، تمام ابعاد فعالیت فرهنگی را در بر می‌گیرد. به عنوان مقدمه، توجه کنیم به توصیه‌ای که معصومین فرموده‌اند: «واجعل همک هماً واحداً» همت خودت را یک همت قرار بده. امروز استراتژیست‌ها هم تا حدی همین مسئله را فهمیده‌اند که باید تنها یک راهبرد انتخاب شود و انسان بر آن متمرکز شود.
«جریان سازی»، مهمترین کاری است که باید مد نظر قرار گیرد و کار فرهنگی‌ای که به جریان سازی منجر نمی‌شود، و چه بسا برخی اوقات انجام ندادنش بهتر باشد. نشود. جریان‌سازی یعنی یک موضوع در حافظه مردم، و در گسترۀ مردم، تداوم بخشیده شود. وقتی این‌چنین بر روی یک موضوع کار شود، ایجاد موج می‌کند و موج به نهاد تبدیل می‌شود و در جامعه نهادینه می‌شود و در بین مردم جا می‌افتد.
گزیده بیانات آقا در حرم رضوی 1393
من در یک جمله عرض بکنم: عزیزان من! فرهنگ از اقتصاد هم مهمتر است. چرا؟ چون فرهنگ، به معنای هوایی است که ما تنفّس میکنیم؛ شما ناچار هوا را تنفّس میکنید، چه بخواهید، چه نخواهید؛ اگر این هوا تمیز باشد، آثاری دارد در بدن شما؛ اگر این هوا کثیف باشد، آثار دیگری دارد. فرهنگ یک کشور مثل هوا است؛ اگر درست باشد، آثاری دارد.
امّا آنچه نقطه‌ی مهمتر عرض من است، خطاب به جوانهایی است که در سرتاسر کشور فعّالیّتهای فرهنگی را به صورت خودجوش شروع کردند که بحمدالله خیلی هم وسیع شده است. من میخواهم بگویم آن جوانهایی که در تهران، در شهرهای گوناگون، در استانهای مختلف، در خود مشهد، در بسیاری از شهرهای دیگر کار فرهنگی میکنند، با اراده‌ی خودشان، با انگیزه‌ی خودشان ـ کارهای بسیار خوبی هم از آنها ناشی شده است که از بعضی از آنها ما بحمدالله اطّلاع پیدا کردیم ـ کار را هرچه میتوانند به‌طور جدّی دنبال کنند و ادامه بدهند. بدانند که همین گسترش کار فرهنگی در بین جوانهای مؤمن و انقلابی، نقش بسیار زیادی را در پیشرفت این کشور و در ایستادگی ما در مقابل دشمنان این ملّت، ایفا کرده است.
باید الگوی مبلغ توانمند و موفق را ارائه دهیم
جریان تبلیغ هنوز در جامعه ما به نهادی منسجم تبدیل نشده است. بنابراین نمی‌توانیم نسبت به وضعیت این نهاد به صورت روشن سخن بگوییم. هر چند اخیراً حوزه علمیه، انسجام جریان‌های تبلیغ دینی در کشور را در دستور کار خود قرار داده است، اما هنوز زود است که بپرسیم این نهاد تبلیغی به صورت سازمان‌یافته چقدر، نسبت به کدام موضوع حساسیت دارد. البته نهاد تبلیغ به عنوان نهاد فرهنگی، به طور معمول نسبت به خانواده احساس مسؤولیت مناسبی دارد، زیرا طبیعت دستورات اخلاقی و احکام دینی اقتضا می‌کند به موضوع خانواده به طور جدی پرداخته شود. اما با توجه به نیاز جامعه و آنچه از مهارت‌های زندگی مشترک و بسته‌های معرفتی که برای استحکام و تعالی خانواده لازم است، نقص‌های فراوانی وجود دارد؛ حتی کاستی‌ها بیش از دارایی‌هاست.
1. روایتی است از امام صادق(علیه السلام) که میفرمایند: "کسی که می خواهد کار تبلیغی بکند باید به تفاوت اخلاق ها آگاه باشد. " مثلاً دو نفر که هر دو اهل دروغ گفتن هستند با هم متفاوتند، لذا برخورد خداوند با آنها یکسان نیست.
2. بدانید که بدترین انسان هایی که به دست شما هدایت می شوند، چه بسا از خود شما بهتر باشند. حتی کسانی که به وسیله شما هدایت نشوند، شاید بهتر از شما باشند. امام صادق می فرمایند: " اگر کسی درباری کسی بدی بگویید خدا این را نمی بخشد. خداوند نه تنها او را می بخشد، بلکه وزر و وبال اعمال او را در گردن فردی که اینگونه گفته می اندازد. که چرا به کرم خداوند خود بی احترامی کردید.
3. حضرت امیر(علیه السلام) در یکی از روایاتشان به نکته ای دیگر از نکات تبلیغ اشاره می کنند و می فرمایند " قلب انسان ها دارای اقبال و ادبار است، وارد شوید از طرف اقبال آن، پس همانا اگر قلب ادبار داشته باشد کور می شود " ببینید کدام درب دلش باز است. گاه می‌بینید که باب الحسینِ دلش باز است. از همان جا بروید و کار تبلیغی انجام دهید مثلاً ارمنی‌ها قلبشان به روی حضرت عباس باز است.
نهی از منکر برای مردم ، فقط زبانی است ....
تعجب نکنید . من به شما عرض میکنم که تاثیر امر و نهی زبانی اگر انجام گیرد از تاثیر مشت پولادین حکومتها بیشتر است . من چند سال است که گفته‌ام امر به معروف و نهی از منکر. البته عده ای این کار را میکنند؛ اما همه نمیکنند. همه تجربه نمیکنند، میگویند آقا چرا اثر نمیکند ؛ تجربه کنید، منکری را که دیدید ، با زبان تذکر دهید. اصلا لازم هم نیست زبان گزنده باشد و یا شما برای رفع آن منکر سخنرانی بکنید. یک کلمه بگویید : آقا ! خانم ! برادر! این منکر است. شما بگویید نفر دوم بگوید ، نفر سوم بگوید، نفر دهم بگوید، نفر پنجاهم بگوید؛ کی میتواند منکر را ادامه دهد؟
... بعضی گفته اند که باید احتمال تاثیر وجود داشته باشد. من میگویم احتمال تاثیر همه جا قطعی است؛.... برای مردم ، حرف اثر دارد.
طلبه‌ها نیاز به حکمت دارند، طلبه‌ها نیاز به تقوا دارند، شما فکر نکنید ها کسی کتاب خوانده باشد بلد باشد دیگر حالا کارش بیست است، آن دیگر از روی کتاب می‌رود می‌گوید، به خدا اشتباه خواهد کرد، مگر به این سادگی است آدم برود از روی کتاب، برود بگوید، تشخیص بدهد اولویت‌ها را، تشخیص بدهد مصداق‌ها را، جمع‌بندی دقیق بتواند انجام بدهد، کار ساده‌ای نیست، خودِ طلبه‌ها هم مثل بقیه مردم عوام به اخلاص و تقوا و محبّت اهل‌بیت احتیاج دارند، خدا شاهد است ما داریم می‌بینیم دیگر، این کاره هستیم دیگر، خودمان طلبه هستیم طلبه شناس هستیم به اندازه خودمان، دکترها دکترها را می‌شناسند، مهندس‌ها مهندس‌ها را می‌شناسند، هان؟ راننده‌ها راننده‌ها را می‌شناسند، معلم‌ها معلم‌ها را می‌شناسند، این جوری است دیگر.
می‌بینی علم زیاد دارد ، چون مقدار محبّت اهل‌بیتش کم است، یکی در میان غلط ، درست می‌گوید، خب چه کارش کنم، این نمی‌تواند، ازش بر نمی‌آید، اخلاص کم دارد خراب می‌کند، طلبه‌ها می‌آیند میگویند که: آقا چه کار کنیم موفق بشویم؟ میگویم، وقتی رفتی بالای منبر فکر موفقیت نباش، فکر دینِ مردم نباش، فکر موفقیت اخلاصت را کم می‌کند، خراب می‌شود همه چیز، بگو من چه کار کنم اینها هدایت بشوند، این انگیزه طلا می‌کند کلامت را، ولی اگر بگویی چه کار کنم یک سخنرانی موفق بکنم خراب می‌کنی کلامت را.
