داستان ثعلبه:
او از اصحاب رسول خدا(ص)بود و در جنگ بدر یار اسلام بود، از پیامبر(ص)خواست تا دعا کند مال او زیاد شود پیامبرفرمود: مال کم با شکر، بهتر از مال زیاد است که حقش ادا نشود اصرار کرد که اگر مال داشته باشم چنین خواهم کرد پیامبر(ص)دعا کرد و مال او زیاد شد
کم کم مدینه براى او تنگ شد، تا جایی که تنها براى نماز ظهر و عصر در صفوف مسلمین حاضر می شد، و باز کارش بالا گرفت تا فقط جمعه ها به شهر میآمد، کم کم کارش زیاد شد تا فقط از نماز گزاران که از نماز جمعه بر میگشتند حال پیامبر(ص)را میپرسید پیامبر (ص)سه مرتبه فرمود: واى بر او
آیه زکات نازل شد مامور رفت بگیرد، در جواب گفت: این مثل جزیه است، شما از دیگران بگیرید تا من فکر کنم ماموران زکات دست خالى خدمت پیامبررسیدند و آیه نازل شد
وَ مِنْهُمْ مَنْ عاهَدَ اللّهَ لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَ لَنَکونَنَّ مِنَ الصّالِحِینَ فَلَمّا آتاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَ تَوَلَّوْا وَ هُمْ مُعْرِضُونَ
یکى از بستگان ثعلبه بیرون مدینه آمد و گفت: در بدى تو آیه نازل شده است، ثعلبه ناراحت شد خدمت پیامبرص رسید، و خواست زکات بدهد حضرت فرمود: خدا فرموده این نوع زکات را دیگر قبول نکنم گریه ها کرد، خاک بر سر خودش ریخت بعد از پیامبر، نه ابوبکر و نه عمر ونه عثمان، هیچکدام زکات او را نپذیرفتند و بالاخره کار به جائى رسید که کسی که به پیامبرزکات مالش را نداد، بودجه مسجد ضرار را تامین کرد
بحارالأنوار، ج22، ص40
نتیجه اینکه جایی که بایستی انسان (برای حق) پول خرج کند و خرج نکند و خصاصت بخرج دهد - لاجرم در جایی دیگری برای باطل حتما آن پول را خرج خواهد کرد.
انگشترعقیق (یمنی)
ابن شهرآشوب نقل میکند
: روزی جبرئیل به پیامبر اکرم ص نازل شد و گفت : یا رسول الله ! پروردگارم برتو
سلام و درود میفرستد و میفرماید انگشترت را در دست راست کن و نگین آن را هم عقیق
قرار بده و به پسر عمومیت علی نیز بگو انگشترش را در دست راست کند و نگین آن را
عقیق قرار دهد. پیامبر پیام جبرئیل را به امیرمومنان علی ع رسانیدند. حضرت علی ع
عرضه داشت : یا رسول الله عقیق چیست؟ رسول خدا ص فرمود : عقیق کوهی در کشور یمن
است.
(بحارالانوار 42/61 – مستدرک 3/293 – مناقب 3/87)
سلمان فارسی : پیامبر فرمود : پس همانا سنگ عقیق اول کوهی است که اقرار کرد به وحدانیت خدا و به پیامبری من و به وصایت تو یا علی و امامت فرزندان بعداز تو و به بودن بهشت برای محبان تو و شیعیان فرزندانت.
(بحار 42/69 – وسائل 5/83)
بشیر خدمت امام صادق ع عرض کرد : فدایت شوم چه نگینی بر روی انگشترم قرار دهم ؟
|
|||
| اگر کسی به اسلام و به انقلاب معتقد شود و به قول شما جدیدالاسلام باشد، بارها بهتر از آن است که یک مسلمان و یک انقلابی، از گذشته خود پشیمان شود و روی به نفاق بیاورد | |||
|
روزنامه کیهان در بخشی از سرمقاله امروز خود نوشت؛ اخیرا پایگاه رسمی اطلاع‌رسانی حجت‌الاسلام هاشمی رفسنجانی مطالبی را به نقل از ایشان در دیدار با تعدادی از دانشجویان منتشر نموده که در صورت صحت انتساب آن سخنان به ایشان، آن هم در حضور جمعی دانشجو و نسل نو، جای تعجب و تأمل جدی دارد. از ایشان نقل شده که گفته: «جدیدالاسلام‌ها به جان انقلاب و مردم افتاده‌اند... این گروه فرصت‌طلب که در مبارزه حضور نداشتند، امروز قدرت را برای خودشان ابدی و مادرزادی و ارث حساب می‌کنند... کسانی که حسرت قدرت دارند، کسانی که دل از قدرت نمی‌کنند... اینها تصورات دیگری هم می‌توانند بکنند. ...فرصت‌طلب‌ها و آنهایی که جدیدالاسلام هستند، زیاده‌خواهی می‌کنند و آن انقلابیون اصلی را... اکثرا از میدان بیرون کرده‌اند.» اینکه منظور از «جدیدالاسلام» کیست را باید از گوینده پرسید اما در این‌باره اشاره به نکاتی، ضروری به نظر می‌رسد: 1- جدیدالاسلام در لغت به کسی گفته می‌شود که به تازگی اسلام آورده باشد و تا قبل از آن کافر به آئین اسلام بوده باشد. در اصطلاح هم ممکن است به کنایه و نیش به کسی گفته شود که تا دیروز به رغم مسلمانی، تقید و پایبندی عملی به اسلام نداشته و امروز از مسلمانان پایبند قدیم، پایبندتر شده باشد. |
رسول اکرم (ص(
من قارف ذنبا فارقه عقل لایرجع الیه اءبدا (المحجة البیضاء ۸/۱۶۰)
به گزارش شیعه آنلاین، "درّزاده" جوان باهوش و با استعداد است. وی در شهرستان نیکشهر تحصیل می کند و بیش از یک هفته است که به مذهب اهل بیت (ع) گرویده است.
او درباره چگونگی شیعه شدنش چنین می گوید: از زمانی که فیلم مختار از تلویزیون پخش می شد هر هفته این فیلم را می دیدم. خیلی علاقه به این فیلم داشتم. از قسمت هایی که خیلی من را متاثر کرد آنجا بود که صحنه هایی از واقعه ی کربلا را به تصویر کشیده بودند که دل هر سنگی را آب می کرد.
آنجا که امام حسین (ع) و اصحابش نماز می خواندند و آن لعنتی ها به طرفشان تیر پرتاب می کردند دلم شکست و اشک هایم برروی گونه هایم سرازیر شد. به خود گفتم مگر امام حسین (ع) نوه پیامبر نبود؟ مگر پیامبر جلوی اصحاب نوه های خود را احترام و نوازش نمی کرد؟ مگر نه این است که نگه داشتن احترام فرزند احترام به پدر و جد است؟ مگر در قرآن کریم پیامبر نفرموده: از شما هیچ اجر و مزدی در برابر رسالتم نمی خواهم مگر اینکه نزدیکان من را دوست بدارید؟ پس چرا اینگونه فرزندان پیامبر (ص) را به فجیع ترین وضع به شهادت رساندند؟ مگر چه جرمی مرتکب شده بودند؟
در برخی از این مباحثی که خدمت شما عرض می‌کنیم، گاهی ممکن است به ظاهر
تلخی‌هایی دیده شود. اینها ناشی از حکایت واقعیت‌هاست. در دنیا واقعیاتی
وجود دارد. خیلی‌ها بنا ندارند این تلخی‌ها را به صراحت به زبان بیاورند.
من دأبم این نیست که از واقعیاتی که ما را احاطه کرده است حرفی نزنم که
مبادا کسی از دین زده شوند. دین هیچ تلخی‌ای ندارد. این خلقت خداوند است
که تلخی‌هایی دارد. که خداوند در قرآن کریم صراحتا میفرماید: لَقَدْ
خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی کَبَدٍ(البلد/ آیه ۴) امتحان هم چیزی از این
قبیل است. مقدرات الهی از این قبیل است. تلخی‌ها و شیرینی‌هایی دارد.
