یادداشت 179 : پروانه ی امام قاتل امام شد

امیرالمؤمنین به والی یمن ـ یمن شنیدید معمولاً مردم خوبی بودند و خوب توصیف شدند ـ نامه نوشتند: اهالی یمن! مردم با من بیعت کردند، آقای والی یمن! شما هم بیعت از مردم بگیر و شما هم به‌جای خودت ابقاء بشو این پُستت مال خودت، ده نفر از بهترین آدم‌هایت را برای من بفرست.

من خواهش می‌کنم شما وسط این داستان پیدا کنید ماهیّت دین را، دین چیست؟ ما چی را باید بپذیریم؟ من و شما باید چی را بپذیریم که یک‌دفعه‌ای با نماز خواندن و قرآن خواندن هم آدم می‌رود جهنّم؟ پس من چی را این وسط باید بپذیرم؟

آقا! این والی یمن هم سخنرانی کرد، همه را دعوت کرد، همه گریه کردند، از راه دور با امیرالمؤمنین بیعت کردند به واسطۀ این والی یمن، بعد فرمود که امیرالمؤمنین دستور داده ده نفر از بهترین‌ها را بفرستیم، مردم! شما این کار را خودتان بروید انجام بدهید.

مردم رفتند صد نفر را انتخاب کردند ، این صد نفر آمدند هفتاد نفر را انتخاب کردند، یکی از بهترین شیوه‌های انتخابات، این هفتاد نفر سی نفر را انتخاب کردند، این سی نفر نشستند شُور کردند ده نفر را انتخاب کردند، این ده نفر رفتند پیش امیرالمؤمنین، این ده نفر آنجا نشستند انتخاب کردند یک نفر را انتخاب کردند، ایشان بلند شد جلوی امیرالمؤمنین شروع کرد عرض ارادت کردن، اینقدر حرف‌های خوشگل و قشنگی زد عمیق، شاعرانه، قوی.

آقا امیرالمؤمنین توجّهی بهشان فرمودند، فرمودند که اسمت چیست جوان؟ گفت من مرادی هستم، فرمود اِبنُ مَن؟ پسر کی هستی؟ گفت من ابن ملجم مرادی هستم. امیرالمؤمنین دست روی دست خودش زد فرمود تو ابن ملجم مرادی هستی؟ گفت آقا! بله مگر چیست؟ چرا ناراحت شدی شما؟ آقا هِی می‌فرمودند «انّالله و انّا الیه راجعون»، گفت آقا! چی شده مگر؟ آقا فرمود واقعاً تو خودت ابن ملجم مرادی هستی؟ گفت آره آقا!

حضرت فرمودند می‌دانی تو آخر سر موجب قتل من خواهی شد قاتل من؟ گفت من؟ حضرت بهشان فرمودند ابن ملجم! تو مجبور نیستی با من بیعت کنی، برو، برو فکرهایت را بکن، گفت آقا! یعنی چی؟ من بیعت نکنم با تو؟ چه حرفی است می‌زنی؟ من در همۀ عالم به شما بیشتر از هر کسی علاقه دارم.

آقایان! یک سؤال می‌کنم شما به من جواب بدهید واقعاً. در طول تاریخ بشریّت چندتا مثل علی‌بن ابیطالب داریم؟ یک‌دانه است علی‌بن ابیطالب، قبول دارند آقایان؟! بانوان محترم قبول دارند؟ یک‌دانه است، خدا با قتل علی‌بن ابیطالب چی می‌خواهد به ما بگوید؟ نمی‌خواهد به ما حرفی بزند؟

علی‌بن ابیطالب که زایشگاهش کعبه است، قتلش پیام ندارد برای ما؟ آن‌وقت قتلش باید توسّط کسی باشد که به قول آقای بهجت(رض) یک کسی یک عمر پروانۀ امامش می‌شود آخرش امامش را می‌کُشد، چی می‌خواهد بگوید خدا؟ این خبر ویژه است یا یک خبر فرعی؟ حالا یک حادثۀ جزئی است بنده دارم بَرِش تأکید می‌ورزم یا یک نکتۀ بسیار کلیدی است؟

یادداشت 159 : شکر خوبیهای انقلاب اسلامی باید سر زبان ها باشد

شکر خوبی‌های انقلاب باید سر زبان ما باشد، آدم‌های نق بزن در جمهوری اسلامی اینها دوست دارند همینی هم که هست از بین برود، نه اینکه دوست دارند واقعاً ها، دوست ندارند، حماقت می‌کنند، من دارم معنای حرکتشان را می‌گویم، لذا فدایتان بشوم این را شما داشته باشید تا من بحث را ادامه بدهم.

جایی نشستی دیدی کسی دارد حرف مفت می‌زند، بابا اوضاع ببین به گَند کشیده شده این جوری دهنش گشادش را باز کرده چرت و پرت می‌گوید جلویش محکم بایست، نشان بده آدم هستی، نشان بده با خاصیت هستی، اینجا محل نهی از منکر است نه دو تا بی‌حجاب بدبخت نادان را در خیابان می‌خواهی بگیری جلویش را، برو یاد بگیر چه جوری باید جواب بدهی، من نمی‌گویم مشکلات نظام را توجیه کن، مشکلات نظام را توجیه نکن، ما نمی‌خواهیم توجیه کنیم، آقا فلان وزیر فلان برنامه خوب نبوده، خب بله خوب نبوده، درستش باید بکنیم، باید درستش کنیم، برویم از کره مریخ آدم بیاوریم؟ چهار تا حرف بلد بشو که بتوانی در دفاع از انقلاب در مقابل حرف‌ها حرف بزنی.

ولی جدای از آنکه بتوانی از انقلاب و نظام دفاع بکنی، از انتقادهای بی‌جا، از دهن‌دره کردن‌ها و چرت و پرت گفتن‌ها باید جلوگیری کنی، آقا تو بی‌خود کردی، آقا به ناموس آدم مگر کسی می‌تواند حرف بزند؟ نظام مقدس جمهوری اسلامی برای من مقدّس است، مگر کسی می‌تواند بهش حرف بزند، این چه فرهنگ بی‌عاری و بی‌دردی است که در بین ماها رواج پیدا کرده، صبر کن صبر کن نمی‌شود، مگر کسی می‌تواند به پیامبر اکرم اهانت بکند، البته سلسله مراتب به جای خودش محفوظ، به قرآن کریم مگر کسی می‌تواند بی‌احترامی کند؟ بیا تا برسی به مسجد، به مسجد مگر کسی می‌تواند بی‌احترامی کند، به ایران مگر کسی می‌تواند بی‌احترامی کند؟

امام باقر‌ـ‌علیه‌السلام‌ـ فرمود هر چیزی سیدی دارد و سید سرزمین‌های عالم سرزمینی است که شیعیان ما در آنجا دارند زندگی می‌کنند، حالا ایران، شیعیان ما در آنجا حکومت می‌کنند، مگر کسی می‌تواند اهانت بکند؟ زود دهنش را ببند، دیدی دارد نق می‌زند؛ حالا دیگر من یک کمی بی‌ادبی نکنم که بگویم بهش بگو خفه شو گرچه حقش هست که یک همچین چیزی، بفهمد، آقا بفهمد از خواب بیدار بشود، چه خبرت هست؟  تو حق نداری، من نمی‌توانم بایستم تو نگاه کنی، نظام جمهوری اسلامی را دارد سخریه می‌گیرد.

«یَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا یَأْتِیهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُون» ای وای بر این بندگان خدا که همه هر پیغمبری را فرستادیم مسخره کردند، نرخ شاه عباسیش است مسخره کردن مقدّسات، نظام جمهوری اسلامی، تو رو خدا اگر جلوی مسخره کردن و دهن دره کردن و چرت و پرت گفتن را بلد نیستی بگیری چون حرف و منطق نداری خب برو حرف و منطق جمع کن فدایت بشوم الهی، این عِرق انقلابی‌گری ما نمی‌دانی غوغا می‌کند.(سال 1387)

در خبر سایتها آمده است : تشکیل گردان های شمر و یزید در سوریه !

یا ابا صالح المهدی ادرکنی

این شبکه خبری با توصیف تروریست‌های سوریه که خود را ارتش آزاد می‌نامند به (نوادگان بنی‌امیه)، از آنان خواست تا مقبره و صحن حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) واقع در دمشق را ویران کنند.

یک شبکه تلویزیونی وابسته به آل‌سعود تروریست‌های سوریه را (نوادگان بنی‌ امیه) خواند و از آنها خواست که حرمین سیده زینب و سیده رقیه را تخریب کنند. افراد مسلح همچنین گردان‌های (شمر) و (یزد بن معاویه) را تشکیل دادند.

به گزارش خبرگزاری آنا، شبکه تلویزیونی "صفا" وابسته به جریان وهابیت، خواستار تخریب حرمین شریفین حضرت زینب(س) و حضرت رقیه، بنت الحسین(ع) شد. شبکه صفا وابستگی زیادی به آل‌سعود دارد و در ریاض، قاهره و کویت دفتر رسمی دارد. کارشناسان رسانه این شبکه تلویزیونی را وابسته به دستگاه جاسوسی رژیم سعودی می‌دانند.

این شبکه خبری با توصیف تروریست‌های سوریه که خود را ارتش آزاد می‌نامند به (نوادگان بنی‌امیه)، از آنان خواست تا مقبره و صحن حضرت زینب کبری ( سلام الله علیها) واقع در دمشق را ویران کنند.

در بیانیه‌ این شبکه آمده است، (ای نوادگان و ای پیروان معاویه و یزید و ای عناصر ارتش آزاد بر شماست که مقبره سیده زینب و سیده رقیه را در دمشق هدف قرار دهید و همه این قبرها را به طول کامل ویران کنید.)

گروه‌های تروریستی سوریه همچنین اعلام کردند که دو گردان موسوم به (یزید بن معاویه) و (شمر بن ذی الجوشن) تأسیس کرده‌اند.

سوریه از ماه‌های اخیر شاهد ورود افراد مسلح به این کشور و ایجاد ناامنی در خط مقدم مقاومت است؛ این تروریست‌ها توانسته‌اند در بخش‌های زیادی از سوریه ناامنی ایجاد کنند. ارتش سوریه نیز در هفته‌های اخیر توانسته است که با قدرت، به مقابله با این گروه‌ها بپردازد.

یادداشت 81 : سیاسیون و جریانهای انحرافی

حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان گفت: یکی از ویژگی‌های برجسته هر جریان انحرافی از اول انقلاب تا الان این بوده که همواره قضاوت غلطی در مورد مردم داشته است.

یادداشت 67 : مواظب باشید از غیراهل‌بیت ولیجه‌ای نگیرید / .........خیلی مهم

دربارۀ مفهوم ولیجه و استقلال روحی به عنوان یکی از ویژگی‌های انقلابیون

گفتیم استقلالی که یک انقلابی باید داشته باشد، دو نوع است؛ استقلالِ روحی و استقلالِ فکری. استقلال روحی یعنی اینکه آدم تحت تأثیر تشویق‌ها و تحقیرها قرار نگیرد. اگر بنا باشد که انسان تحت تأثیر تشویق دیگران انگیزه پیدا بکند، با تحقیر دیگران هم از میدان به‌در خواهد رفت.

اگر بنا باشد کسی تحت تأثیر سرزنش‌های دیگران قرار بگیرد، نمی‌تواند به عنوان یک مجاهد پیش‌رو قدم در راه خدا بردارد. خب، این وضعیتی است که خداوند متعال در آیات کریمۀ قرآن دارند، «یُجاهِدونَ فِی سَبِیلِ الله وَلا یَخافُونَ لَومَۀَ لائِم» اینها مجاهده می‌کنند در راه خدا و از سرزنشِ سرزنش‌کننده‌ها نمی‌ترسند.

برای استقلال روحی، همین مقدار بحث کفایت می‌کرد، بعد گفتیم که به استقلال فکری برسیم. آن‌وقت ولیجه یعنی چی؟ ولیجه یعنی اینکه کسی در انسان نفوذ داشته باشد و از نفوذش برای جهت‌گیریِ اندیشۀ انسان استفاده بکند. از نفوذش برای برنامه‌ریزیِ عملیِ انسان استفاده بکند.

 نفوذِ فکری یعنی چی؟ یعنی اینکه آدم بیاید یک کسانی را در زندگیِ خودش صاحب‌نظر قرار بدهد. آیۀ کریمۀ قرآن که موجب شد به این بحث بپردازیم این آیه بود که بله خداوند متعال می‌فرماید «أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تُتْرَکُواْ وَلَمَّا یَعْلَمِ اللّهُ الَّذِینَ جَاهَدُواْ مِنکُمْ» می‌فرماید : آیا فکر می‌کنید که شما رها می‌شوید و خدا معلوم نمی‌کند چه کسی از شما اهل جهاد و انقلابی‌گری هستند؟ «وَلَمْ یَتَّخِذُواْ مِن دُونِ اللّهِ وَلاَ رَسُولِهِ وَلاَ الْمُؤْمِنِینَ وَلِیجَۀً» یعنی مجاهدانی که غیر از خدا و پیغمبرش و اهل‌بیت، کس دیگر در اندیشۀ اینها نفوذی ندارد. ولیجه نیست.

ما اصلاً وظیفه داریم طبق زیارت جامعه «وَ أبَرءُ إلی الله مِن کُلِّ وَلِیجَۀٍ دُونَکُم» ما برائت می‌جوییم، اعلام تنفّر می‌کنیم از هر ولیجه‌ای غیر از شما. اصلاً باید اعلام بکنیم نه اینکه بی‌تفاوت باشیم، باید موضع بگیریم از هر کسی که ولیجه باشد؛ ولیجه یعنی فردی که در انسان نفوذِ فکری دارد.

بعد می‌فرماید «وَاللّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ» و خدا داناست به آنچه که عمل می‌کنید. انگار ولیجه گرفتن یک مقدار جنبۀ پنهانی دارد که خدا اعلام می‌کند که من که خبر دارم؛ )خبیر( هم یعنی حسابی خبر دارم شما دارید چی‌کار می‌کنید. یعنی آدم به ظاهرش ممکن است نیاید، ولی یک فرد ذی‌نفوذی دارد در اندیشۀ او تأثیرِ منفی می‌گذارد. خب، اینکه ما جلوی ولیجه‌ها را باید بگیریم، خیلی مسألۀ پُراهمیّتی است.

 ولیجه اکثراً معنای منفی دارد در لسان روایات. ببینید! خودِ اهل‌بیت فقط باید ولیجه باشند. خودِ خدا و پیغمبر باید ولیجه باشند، یعنی ذی‌نفوذ باشند توی آدم‌ها. اینجا ما ولیجه را در معنای مثبت می‌بینیم. ولی در اکثر جاها وقتی از ولایج ـ‌که جمع ولیجه هست‌ـ یا از ولیجه استفاده می‌شود، مال آن ذی‌نفوذهایی هستند که در اندیشۀ انسان اثر می‌گذارند و طاغوت به‌حساب می‌آیند.

مثلاً در اعمال روز غدیرخم، یک دعایی هست، که در ضمن این دعا این جملات را می‌گویی «وَرَضینا بِهِمْ اَئِمَّۀً وَقادَۀً وَسادَۀًً، لا نَبْتَغی‏، بِهِمْ بَدَلاً وَلا نَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِمْ وَلیجَۀً» ما غیر از اهل‌بیت هیچ ولایجی را، هیچ ولیجه‌هایی را نمی‌پذیریم. اینجا ولیجه را برای اهل‌بیت رسماً انسان استفاده می‌کند. یا مواردی از این دست.

اما برویم سراغ آنجاهایی که ولیجه به معنای منفیِ کلمه آمده. امام صادق(ع) می‌فرماید «اُطلُبُ العِلمَ مِن مَعدِنِ العِلم وَ إیَّاکُم وَالوَلائِجَ فَهُم اَلصَّدّادونَ عَن سَبِیل الله» می‌فرماید علم را از آن منشأ ناب و خالصش بگیرید که طبیعتاً از اهل‌بیت عصمت و طهارت هستند، معدن علم کجاست؟ ما خطاب به اهل‌بیت می‌گوییم که شما معدن علم هستید. بعد می‌فرماید «إیَّاکُم وَالوَلائِجَ» مواظب باشید کسی تعیین کنندۀ معرفت برای شما نشود. اینها «صَدَّ عَن سَبیل‌الله» می‌کنند.

بگذارید یک کمی بحث را زمینی بکنیم، مثلاً یک زمانی ما می‌دیدیم که خیلی‌ها مثلاً ها! دکتر شریعتی ولیجۀشان بود. یعنی یک ارادتی داشتند، دیگر فکرها و اندیشه‌های او را بررسی نکرده هم حاضر بودند بپذیرند. کم و بیش دربست در خدمت بودند.

حالا یک کسی مرید فکر و اندیشۀ ناب امام بشود، یک کسی مرید و متأثر از اندیشۀ مثلاً آقای ایکس، آقای دکتر سروش بشود. عیبی ندارد، اگر کسی حرف خوبی زد، آدم حرف خوبش را بپذیرد؛ عیبی ندارد بعضی از اوقات آدم بیاید حرف‌های دیگران را بشنود، اگر حرف خوبی داشتند بپذیرد. ولی مرید اندیشۀ کسی شدن بی‌حساب کتاب، این خیلی معنا دارد! حالا من عقوبت‌هایش را برای شما در بعضی از روایات آمده خواهم خواند.

آدم نباید دربست اندیشۀ خودش را به کسی بسپارد، دل‌سپردگی نباید پیدا بکند به کسی، مگر اینکه مطمئن باشی از اهل‌بیت برای تو دارد حرف می‌زند. یقین داشته باشی از خدا و پیغمبر دارد برای تو سخن می‌گوید. پس آدم از ولیجه علم می‌گیرد، یک صاحب‌نفوذی که فکر آدم را جهت می‌دهد. امام صادق(ع) می‌فرماید که مواظب باشید از غیراهل‌بیت که معدن علم هستند، ولیجه‌ای نگیرید.

امام رضا(ع) در دعای بعد از نماز عید غدیر، دعایی دارند «وَ سُبحانَ الله عمَّا یُشرِکونَ بِوَلایَتِهِ وَ بِما یُلحِدون بِالتِّخاذِ الوَلائِجِ دُونَهُ» پناه می‌بریم به خدا از آنچه که به آن شرک می‌ورزند؛ حالا آنها چی‌ها هستند؟ یا ولایت دیگران را پذیرفتند، یا ملحد شدند به دلیل اینکه ولایجی را انتخاب کردند. بعد ادامه‌اش می‌دهد که «فَأشهَدُ یا إلهی!» شهادت می‌دهم ای خدای من! «أنَّهُ الإمامُ الهَادِیُ المُرشِدُ الرَّشِید علیٌ اَمِیرَالمُؤمنین» امامِ من امیرالمؤمنین علی(ع) است.

«الَّذی ذکَرتَهُ فِی کِتابِک» همان علی‌ای که در کتاب خود نام بردی «وَ إنَّهُ فِی اُمِّ الکِتاب لَدَینا لَعَلیٌ حَکِیم، لا اُشرِکُ مَعَهُ إماماً» ما شریک نمی‌شویم به واسطۀ اینکه با او امام دیگری را انتخاب کنیم. «وَلاتَّخِذوا مِن دونِهِ وَلیجَۀً» هیچ‌کس نمی‌تواند در اندیشۀ ما جز امیرالمؤمنین نفوذ بکند و طبیعتاً بچه‌های امیرالمؤمنین، هر کسی که در راه امیرالمؤمنین است.

شما هر موقع خواستید اندیشۀ کسی را انتخاب بکنید و اتخاذ بکنید، بگو آقا! . چقدر مطمئن باشم که حرف امیرالمؤمنین را فقط داری می‌زنی؟ چقدر مطمئن باشم؟ یک ذرّه حرف قاطی‌اش بکند، یک ذرّه قاطی‌اش بکند، قاطی شده. دقت فرمودید؟

تصویری 26 : قابل توجه تمام مسئولین نظام ......... خیلی مهم

یا علی

یادداشت 64 : ولایت فقیه (کلام اول) : چراغ قرمز

اخلاق برای تو بندۀ من، فضای تمرینی است برای عبودیت. برای اطاعت فرمان‌های نابه‌هنگام من. هِی بعضی‌ها به من می‌گویند تو چرا هِی چپ می‌روی راست، گیر می‌دهی به ولایت؟ گفتم بابا! ولایت همان اطاعت از خداست، منتها اطاعت در یک سری دستورات روتین می‌شود همین اطاعت. همچین که دستور نابه‌هنگام می‌دهد که عکس‌العمل ما را ببیند، این اسمش می‌شود ولایت. آنجا بهش می‌گویند ولایت. حالا دست امام زمان باشد یا دست خودِ خدا باشد، فرق نمی‌کند. که حالا این هم حتماً تفاوتش را می‌دانید ، فرمان‌های روتین و ثابت پذیرشش سهل‌تر است، از فرمان‌هایی که یک دفعه‌ای بخواهد آدم را تغییر بدهد. سر چهارراه ایستادی پشت چراغ قرمز، راحت چراغ قرمز را تحمّل می‌کنی. یک دفعه‌ای افسر می‌آید می‌گوید هنوز صبر کنید، سبز شده بایستید. یک دفعه‌ای ناراحت می‌شوی.این سخت‌تر است تحمّلش، این یعنی ولایت. آقا! دستور افسر با چراغ قرمز فرق نمی‌کند، حتی در تمام کتاب‌های قوانین راهنمایی رانندگی گفتند که این مهمتر از چراغ قرمز است، تو نمی‌توانی بگویی برو کنار آقا! چراغ سبز شد، مثل اینکه افسر هستی خودت نمی‌فهمی ها! چه خبر است. می‌گوید ببین! افسر هستم، تو اولاً بیا گواهینامه‌ات را بده من یک منگنه کنم؛ در گواهینامه نوشته فرمان من مهمتر از چراغ قرمز است. این چراغ قرمز وقتی است که من نیستم، یا وقتی من نمی‌خواهم دستوری بدهم. می‌گویم باشد، من اینجا ایستادم ولی همین را اجرا کنید.ولایت یعنی آن دستور مافوق چراغ قرمز و سبز. حالا چه خدا مستقیم بگوید، که به ابلیس گفت سرنگون شد، چه پیغمبر خدا بگوید چه ائمۀ هدی(ع)، چه هر کس دیگری که بر انسان ولایت دارد، مثل پدر و مادر. و تا هم می‌گویی ولایت این می‌گوید این می‌خواهد برساند به ولایت‌فقیه. نه به قرآن قسم! . پدر و مادر تو دستور نابه‌هنگام بی‌ربط صادر کنند، گوش نکنی در آن بخش واجب، هیچی! دینت بر هواست. مامانت می‌گوید من راضی نیستم، رفتی. بابایت می‌گوید راضی نیستم، نمازت اصلاً قبول نمی‌شود. حالا مامانت، بابایت، چقدر آدم دین‌داری هستند، دین‌دار نیستند، جاهل هستند، عالم هستند، هر چی هستند. یک نوعی ولایت دارند ، درصدی از ولایت. هر درصدی از ولایت هرکی دارد، همین کار را می‌کند دیگر.

یادداشت 57 : هدف دشمن از رواج فساد در ایران......... مهم

چرا دولتمردان غربی‌ دوست دارند بی‌بند و باری را در ایران رواج بدهند؟ چرا گناه کردن برای آنها خیلی اهمیّت دارد؟ چرا کارشناسان سازمان سیا می‌نشینند می‌گویند اگر هم‌جنس‌بازی را در ایران رواج بدهیم، نظام جمهوری اسلامی سقوط کرده. نظام جمهوری اسلامی مگر به عفّت وابسته است؟ رابطۀ نامشروع بین زن و مرد را رواج بدهیم نظام سقوط کرده. مگر ما انقلاب کردیم که فقط جلوی زن و مرد را بگیریم؟ خیلی کوچک کردن انقلاب است اگر کسی این‌جوری تصوّر کند.حالا ممکن است چهار نفر یک چهار تا گناه بکنند، غلطی بکنند، به ما چه؟ اصلاً اسلام دستور نمی‌دهد اینها را برود آدم تجسس کند. مسألۀ ما این نیست، پس چرا او این را می‌گوید؟!! او می‌داند اگر جوان‌ها افتادند دنبال گناه و هرزگی، یعنی هر کی رفته دنبال لذّت خودش، این جامعه می‌شود غیر سیاسی. هر کی رفته دنبال لذّت خودش.   دشمن دنبال اثر سیاسی‌اش می‌گردد.

یادداشت 56 : شهید دکتر سیدعبدالحمید دیالمه

شهید دیالمه دو سه روز قبل از شهادتش یک سخنرانی دارد که در آن سخنرانی می‌گوید من نام خیلی‌ها را نمی‌توانم ببرم که خط فکری درستی ندارند، امّا مجبور هستم نام بعضی‌ها را ببرم، بعد دیگر بیان می‌کند خطری که انقلاب را تهدید می‌کند، آقای میرحسین موسوی و بعد افکار انحرافی خانم زهرا رهنورد است، مفصّل صحبت می‌کند من خودم نوارش را گوش کردم.

شهید دیالمه مشهور بود در اینکه یک جوان 24 ساله، کم سن و سال‌ترین نماینده مجلس، مجرد هم بود به شهادت رسید، من نوارهایش را و شخصیتش را از قدیم می‌شنیدم، شیفته‌اش بودم نمی‌خواهم بگویم آدم ایده‌آلی است همه چیز را دقیق و درست می‌دید، ولی واقعاً هوش از سرِ آدم می‌برد، جوان‌ها آرزو کنید مثل این آدم بشوید، آرزو کنید، شب‌ها گریه کنید در دعاها و مناجات‌هایتان مثل ایشان بشوید، آقا چقدر هوش سیاسی ناب، در اندازه‌های خودش ها، ما داریم از سی سال پیش صحبت می‌کنیم.

ایشان می‌گفت که آقای موسوی صلاحیت ندارد که وزیر امور خارجه بشود، من در مجلس یک دانه رأی بیشتر ندارم، می‌دهم ولی می‌دانم گوش نمی‌دهند، بعد خطوط فکری آقای موسوی را می‌گفت: ایشان این جوری فکر می‌کند، توضیح می‌داد، دفاع موسوی را در مقابل حرفِ امام که مصدق را مسلمان نمی‌دانست، از مصدق در مقاله‌های مطبوعاتیش عنوان می‌کرد، می‌گفت ببینید ایشان این است، مصدّق را قبول دارد، مثل امام نیست، مثل شما فکر نمی‌کند، بعد می‌گفت که ایشان کسی است که می‌گوید: نباید در تاریخ از تاریخ درس گرفت، این واقعۀ تاریخی الان را مشابه فلان واقعۀ تاریخی یک زمان دیگر قرار داد.

تصویری 5 : راه نجات از فتنه های آخرالزمان........... مهم

راه نجات

تصویری 3 : اولین ولی فقیه مطلق منصوب توسط پیامبر (ص)................... خیلی مهم

یادداشت سوم : یک سوال مهم از استاد پناهیان........................... خیلی مهم

برخورد امیرالمومنین با متخلفین چگونه بوده است؟

ببینید! ما از امیرالمومنین علی (ع) دو صحنه دیدیم. یک ، زیردستش خلاف بیّن کرده اعتراض کرده؛ دو، زیردستش خلاف بیّن داشته اعتراض نکرده، داد مالک اشتر هم درآمده سرِ امیرالمؤمنین. اولاً هردویش ممکن است. این‌جوری نیست که امام معصوم، هر موقع خلافی از زیردستش ببیند، داد بزند. نمونه‌هایش در تاریخ زیاد است.

حتی دو مرتبه‌اش را حداقل من الان یادم هست که مالک اشتر مخالفت کرد با علی‌بن ابیطالب. نمونه‌اش را بگویم. یکی  در خلافی که نمایندۀ امیرالمؤمنین در مذاکرۀ با معاویه انجام داد و فریب معاویه را خورد و مذاکره را طول داد و در شام ماند، نیامد اتمام حجّت کند برگردد و امیرالمؤمنین هم این خلاف او را قبول داشت و مالک اشتر می‌گفت چرا شما عزلش نمی‌کنی؟ اصلاً ولش کن او را؛ اینکه می‌دانی خلاف‌کار است.جلوی امیرالمومنین هم این دعوا را با آن نماینده انجام داد، مالک اشتر هم درست میگفت، او خلاف کار بود، قهر کرد، علی بن ابیطالب را هم کمک نکرد ولی علی بن ابیطالب سکوت کرد. این جوری نبوده، بله بعضی وقتها مصلحت است، خلاف زیردستش هم فریاد نزند. امام در ارتباط با بنی صدر بیّن الغی بود ؛ مصلحت بود سکوت بکند تا مدتی.

این‌جوری نیست که هر موقع زیردستش خلافی بکند حتماً چه اقدامی بکند. یک مورد دیگر هم در رابطه با ابن‌عبّاس بود که امیرالمؤمنین ابن‌عبّاس را نصب کرد و مالک اشتر آمد به نصب امیرالمؤمنین اعتراض کرد؛ به دو دلیل! گفت اولاً فامیل‌تان است، شما فامیل‌تان را گذاشتید، مگر ما قیام کردیم علیه عثمان به دلیل فامیل‌بازی. این حرف را به علی‌بن ابیطالب زد، اشتباه کرد مالک اشتر. اگر معرفت به امامت داشت این کار را نمی‌کرد.

پس چرا امیرالمؤمنین بعد از شهادت مالک اشتر می‌گفت «أینَ مِثلُ مالِک»؟ پس ببین! جواب من این است؛ ببین امیرالمؤمنین چقدر غریب بوده که دنبال مثل مالک اشتر می‌گردد. ما انتظار داریم یاران امام زمان این‌جوری با امام زمان تا نکنند که مالک اشتر با علی‌بن ابیطالب بود. حتی مالک اشتر یک جای دیگر هم صریحاً سخن علی‌بن ابیطالب را رد کرده بود که حالا بگذریم، خیلی هم هزینه داشت برای علی‌بن ابیطالب(ع).

شما محاسبه کنید رحمت و شفقت و مهربانیِ علی‌بن ابیطالب را، که چقدر ائمه سعۀ صدر داشتند. ما بودیم دیگر اصلاً مالک اشتر را جزء حزب‌اللهی‌ها نمی‌دانستیم. ولی ائمۀ هدی هم غریب بودند، هم سعۀ صدر بالا داشتند. البته ما از مالک اشتر حزب‌اللهی‌تر داشتیم، کسانی که واقعاً غوغا بودند، منتها در تاریخ اسم‌شان مطرح نیست یا به دلیل اینکه جنگ‌آور نبودند، چون جنگ‌آورها مثل این اعضای تیم ملی می‌بینید بعضی‌هایشان مؤثرتر هستند ها! ولی آنی که گل می‌زند اسمش همیشه سر زبان‌هاست. خب بگذریم.

حالا الان مقام معظم رهبری یک زیردستش است، خطا می‌کند، این خطاکار دارد خطای خودش را پای کی می‌نویسد؟ رهبری می‌نویسد. آقا چرا اقدام نمی‌کند؟ ممکن است جایی باشد که مصلحت نیست اقدام بکند به دلایلی، ممکن است جایی باشد که مصلحت باشد. اینها دوباره وقتی که مصلحت شد یا مصلحت نشد، ما به زرس قاطع نمی‌توانیم بگوییم آقا اینجا خلاف بیّن کرد، تو باید تحلیل کنی اول؛ که ببینیم این خلاف بیّن است یا مصلحت نبوده!

حدود سی‌تا بدعتی که بعد از پیامبر گرامی اسلام در جامعۀ اسلامی درست کردند وجود داشت که علی‌بن ابیطالب آنها را اصلاح نکرد. چندتا؟ سی‌تا. بعضی‌ها اگر زمان امیرالمؤمنین بودند اصلاً هیچی، یک بیانیه‌هایی علیه امیرالمؤمنین صادر می‌کردند که...؛ شما فکر کردید خیلی‌ها آن زمان به علی‌بن ابیطالب بی‌احترامی می‌کردند روی چه حسابی بود؟ همین کارها را می‌دیدند از امیرالمؤمنین.

می‌گفتند بله البته آدم خوبی که هست، ولی اینهایش را نگاه کن؛ اینا اینا اینا؛ کاسه از آش داغ‌تر می‌شدند. شما فکر می‌کردی امیرالمؤمنین برای چی غریب می‌شد؟ چون نمی‌تواستند تحلیل کنند، احتمال این را نمی‌دادند که امیرالمؤمنین بابا! دارد یک مصلحتی را می‌بیند. آخر دوزار اطمینان کنید. اطمینان نمی‌کردند. لذا امیرالمؤمنین تضعیف می‌شد دیگر.

بعضی‌ها یک دانه نامۀ امیرالمؤمنین به یک دانه استاندار رفته سرِ سفرۀ ثروتمندها را می‌بینند، فکر می‌کنند بیست چهار ساعته امیرالمؤمنین شمشیر دور سرش بوده می‌چرخانده می‌رفته جلو. کی می‌گوید این‌جوری بوده؟ شما کوتاه آمدن‌های امیرالمؤمنین را ببینید که بعد بتوانید تحلیل بکنید، تطبیق بدهید و احتمال این را بدهید که آقا یک ولیّ‌فقیه که زورش کمتر از وصیّ بلافصل پیغمبر است.

بعضی‌ها انتظاراتی از ولیّ‌فقیه دارند که در تاریخ ما این انتظارات را نمی‌توانیم از علی‌بن ابیطالب داشته باشیم، جالب است. بعضی‌ها...؛ می‌گوید چرا اعدامش نمی‌کنی؟ آقا! کی را اعدامش کنی؟ آنی که رفته توی زندان یک کسی را کُشته؛ صبر کن! پیغمبر اکرم، خالدبن ولید را که به مأموریت فرستاده بود حدود پانزده تا یا نمی‌دانم چندتا بی‌گناه را قتل‌عام کرد، درحالی‌که پیغمبر فرموده بود اگر اینها مسلمان بودند جنگ نکنی باهاشون! ایشان نه تنها جنگ کرد، کُشت. آیا اعدام کرد پیغمبر آنها را؟ اعدام نکرد. چرا نکرد؟ خب بروید ببینید. پس احتمال دارد یک مجرم زیردست تو که فرمانده بشود اعدامش نکنی. احتمال دارد. بعضی‌ها اصلاً کاسه از آش داغ‌تر می‌شوند واقعاً، خیلی. اسلام را اگر می‌خواهی، اسلام را باید برویم توی وجود پیغمبر اکرم ببینیم. مثل آن رئیس خوارج که زمان پیغمبر دید پیامبر غنایم دارد تقسیم می‌کند،  گفت چرا نامساوی تقسیم می‌کنی؟ عدالت را رعایت نمی‌کنی.دیگر حالا ایشان شازده شده تشخیص‌دهندۀ عدالت، پیامبر گرامی اسلام نقد باید بشود ! بعد پیامبر گرامی اسلام یک نگاهش کرد، فرمود تو یک روزی با حکم قرآن به جنگ علی‌بن ابیطالب خواهی رفت و شعار «إنِ الحُکم إلّا لله».

و ما باید همۀ این دوران‌ها را پشت سر بگذاریم، مطمئن باشید. تک تک‌مان هم باید آزمایش بشویم. جلوی آزمایش خدا را هم نمی‌شود گرفت.