تصویری 98 : کارخانه دفاع مقدس چگونه مدیریت میشد؟ / قابل توجه مدیران کشور

تصویری 96 : اگر از دین دفاع کنیم هنر نکرده ایم

یادداشت 202 : خدایا من میخواهم کاری کنم اثرش بماند؟ / چفیه آقا

قرآن : «وَالَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَن یُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ» کسانی که در راه من کُشته می‌شوند، یعنی در مقاتله و مجاهدۀ فی سبیل‌الله به شهادت می‌رسند، اینها را خدا آثار اعمال‌شان را تباه نمی‌کند. اینها اثرشان می‌ماند. ماندگار است، همین‌جوری می‌ماند. ما یادواره می‌گیریم با یادواره‌هایمان شهدا را نگه نمی‌داریم، شهدا ما را وادار می‌کنند که یادواره بگیریم به یادشان.

هرکی در این مسیر قدم بردارد، خودش حس می‌کند، تحت حمایت و هدایت شهدا در این مسیر قدم برداشته. قدم برداشتن برای شهدا، افتادن در مسیر آن جریانی است که خداوند متعال سنّت خودش قرار داده. که می‌فرماید من اثر شهدا را از بین نمی‌برم. هر موقع خواستید یک کاری انجام بدهید که یقین بدانید این کار می‌خواهد ادامه پیدا بکند. یقین می‌خواهید بکنید که این کار می‌خواهد برکت پیدا بکند.خدایا! من می‌خواهم یک کاری کنم اثرش بماند، حتماً برو در مورد شهدا کار کن، در مورد دفاع مقدس، در مورد رزمنده‌ها کار کن. چه‌جوری اثرش باقی می‌ماند، کاری نداشته باشید. یکی از هوشمندانه‌ترین راهبردهایی که از شخص شخیص مقام معظم رهبری است این راهبرد و رهنمودهای شخص او و اصرار شخص او و تشخیص بسیار عالی و نورانیِ شخص مقام معظم رهبری است. به هیچ سازمان و به هیچ شخصیت دیگری در این مملکت ربطی ندارد، بحث شهدا و دفاع مقدس است.

یادداشت 200 : اسلام با شمشیر آغاز نشد

بچه ‌مسلمان‌ها بدانند که اسلام با جهاد آغاز نشد، با شمشیر آغاز نشد، هر چند هر جایی شمشیر به کار رفت، بجا به کار رفت. منتها اصلاً اینکه اسلام با جهاد آغاز شده حرف غلطی است. پیامبر اکرم ده سال در نبرد بودند، بعد از سیزده سال که در شکنجه بودند. اگر کسی بخواهد اسلام را به معنای حیات پیامبر در نظر بگیرد در تاریخ، باید بگوید پیامبر گرامی اسلام دین را با شکنجه شدن آغاز کرد، با سنگ خوردن آغاز کرد. یعنی اولین کلمه‌ای که شما به ذهن‌تان می‌رسد از پیامبر گرامی اسلام، این است که ما پیامبرمان یک پیامبر کتک خورده است، یک پیامبر محرومیت چشیده، یک پیامبر مظلومیت دیده است.  خب این را باید فضای تبلیغاتی و تعلیماتی ما اینقدر توی ‌مسلمان‌ها جا بیاندازد که دیگران جرأت نکنند یک همچین حرفی را تو فضایی که ‌مسلمان‌ها حضور دارند و وجود دارند، مطرح بکند. اسلام ما با سیزده سال شکنجه شدن و صبر کردن و دم بر نیاوردن پیامبر آغاز شد.

تصویری 92 : خدمت به انقلاب و امام زمان عج - بی مزد و بی منت

یادداشت 198 : پیچ تاریخی و سقوط استکبار

در هر جاده ای , چند صد یا چند ده متر قبل از ورود به هر پیچی, تابلو میزنند تا راننده آماده ورود به پیچ شود, سرعتش را تنظیم کند و دقتش را افزایش بدهد تا در دره سقوط نکند،از آغاز انقلاب اسلامی هم تابلوهای رسیدن به پیچ تاریخی نصب شد.

انقلاب ما یک تابلو برای پیچ جهان و چرخش تاریخ بود و همه باید از ابتدا حدس می زدند که کار به این جا میرسد که انقلاب اسلامی جهان را به فکر تحول ودگرگونی بیاندازد.

نهایت عبور و درآمدن از این پیچ تاریخی , ظهور امام زمان عج خواهد بود, در کمرکش این پیچ تاریخی , چیزی جز سقوط استکبار را انتظار نداریم و همانطور که امروز می بینیم هیمنه استکبار هر لحظه در حال فرو ریختن است و آنها قدرت انجام هر کاری درجهان را ندارند.

یادداشت 191 : فرهنگ کارت ساعت زنی

گفتگوی خواندنی هفته نامه پنجره با حجت‌الاسلام پناهیان درباره سبک زندگی جهادی؛منظم‎ترین ساختار‎ها و قوی‌ترین نظارت‌ها نیز نمی‎تواند جامعه‎ای سعادتمند درست کند/فرهنگ «کارت ساعت‎زنی» نمی‌تواند انسانِ جهادگر و ایثارگر تربیت کند/ نظم موجود در خیابان‎ها و زندگی غربی‌ها «نظم نامشروع» است/ فیلم‎‎های سینمایی ما باید در جهت نقد قسمت‌های به ظاهر خوب تمدن غرب باشد.

حجت‎الاسلام علیرضا پناهیان که در میان اقشار مختلف مردم «پناهیان»، «حاج آقا» و «استاد پناهیان» خوانده می‎شود، یا مریدانی دارد که دربست او را قبول دارند و یا مخالفانی دارد که حتی حاضر نیستند حرف‎هایش را بشنوند. همه این‎ها از پناهیان شخصیتی غیره ساده (بخوانید پیچیده) ساخته است سالهاست که حجت‎الاسلام پناهیان در قامت یک نظریه‎پردازظاهر شده است؛ شخصیتی که توانسته است با تکیه بر دانش حوزوی و هوش و استعدادی مثال زدنی، حداقل بسیاری از صاحبان اندیشه را با ایده‎هایش به فکر فرو برد. ایشان با مکانیسم‎‎های انضباطی مدرن سر چالش دارد و شکستن عالمانه ساختار‎ها را طلب می‎کند و به‎شدت به‎دنبال خلق جایگزین است. خواندن مصاحبه «مجله پنجره» با حجت‌الاسلام پناهیان به تمام موافقان و مخالفان وی توصیه می‎شود.

فرهنگ «کارت ساعت‎زنی» آثار شخصیتی منفی به دنبال دارد

تصویری 76 : آیا قدرت فساد می‌آورد ؟

یادداشت 164 : چگونه در دانشگاه کار فرهنگی کنیم ؟

روزی جوان دانشجویی که برای مشورت در مورد کار فرهنگی در دانشگاه آمده بود، گفت «می خواهم در دانشگاهمان کار فرهنگی کنم. چه کار کنم بهتر است؟» از او پرسیدم «بلدی رخت و لباس بشویی؟» گفت «بله، رخت و لباس که بلدم بشویم اما این چه ربطی به کار فرهنگی دارد؟ من می خواهم کار فرهنگی کنم.» گفتم «حاضری لباس های هم اتاقی خودت در خوابگاه را بشویی.» گفت «نه، کار سختی است.» بعد به شوخی گفت «اینجا که جبهه نیست تا ما از این جور ایثارگری ها کنیم.» گفتم «جبهه نیست ولی هم اتاقی تو که آدم است. تو برای آدم بودن او چقدر ارزش قائلی؟» گفت «ممکن است بچه خوبی نباشد.» گفتم «اتفاقاً چون ممکن است بچه خوبی نباشد، دارم این سوال را می کنم. آیا قیمت آدم بودنش برای تو این قدر هست که اگر یک وقت پیش آمد، بتوانی با طیب خاطر و لذت، لباسش را بشویی و بگویی دارم لباس یک انسان را می شویم؟» صادقانه گفت «نه، من این جوری نیستم.» صمیمانه گفتم «اگر این انسان این قدر نزد تو اهمیت ندارد، چرا می خواهی برای هدایتش کار فرهنگی کنی؟ به تو چه ربطی دارد که نگران بهشت و جهنم مردم باشی؟ تو که آدم ها را دوست نداری، چه کار به سرنوشتشان داری؟»

 البته موضوع شستن لباس دیگران، صرفاً یک شیوه برآورد است نه اینکه واقعاً شستن لباس دیگران یک شاخص قطعی باشد. به هر حال انسان باید نگاه کند و ببیند چقدر برای دیگران ارزش قائل است. (منبع ک.ا ص220)

یادداشت 159 : شکر خوبیهای انقلاب اسلامی باید سر زبان ها باشد

شکر خوبی‌های انقلاب باید سر زبان ما باشد، آدم‌های نق بزن در جمهوری اسلامی اینها دوست دارند همینی هم که هست از بین برود، نه اینکه دوست دارند واقعاً ها، دوست ندارند، حماقت می‌کنند، من دارم معنای حرکتشان را می‌گویم، لذا فدایتان بشوم این را شما داشته باشید تا من بحث را ادامه بدهم.

جایی نشستی دیدی کسی دارد حرف مفت می‌زند، بابا اوضاع ببین به گَند کشیده شده این جوری دهنش گشادش را باز کرده چرت و پرت می‌گوید جلویش محکم بایست، نشان بده آدم هستی، نشان بده با خاصیت هستی، اینجا محل نهی از منکر است نه دو تا بی‌حجاب بدبخت نادان را در خیابان می‌خواهی بگیری جلویش را، برو یاد بگیر چه جوری باید جواب بدهی، من نمی‌گویم مشکلات نظام را توجیه کن، مشکلات نظام را توجیه نکن، ما نمی‌خواهیم توجیه کنیم، آقا فلان وزیر فلان برنامه خوب نبوده، خب بله خوب نبوده، درستش باید بکنیم، باید درستش کنیم، برویم از کره مریخ آدم بیاوریم؟ چهار تا حرف بلد بشو که بتوانی در دفاع از انقلاب در مقابل حرف‌ها حرف بزنی.

ولی جدای از آنکه بتوانی از انقلاب و نظام دفاع بکنی، از انتقادهای بی‌جا، از دهن‌دره کردن‌ها و چرت و پرت گفتن‌ها باید جلوگیری کنی، آقا تو بی‌خود کردی، آقا به ناموس آدم مگر کسی می‌تواند حرف بزند؟ نظام مقدس جمهوری اسلامی برای من مقدّس است، مگر کسی می‌تواند بهش حرف بزند، این چه فرهنگ بی‌عاری و بی‌دردی است که در بین ماها رواج پیدا کرده، صبر کن صبر کن نمی‌شود، مگر کسی می‌تواند به پیامبر اکرم اهانت بکند، البته سلسله مراتب به جای خودش محفوظ، به قرآن کریم مگر کسی می‌تواند بی‌احترامی کند؟ بیا تا برسی به مسجد، به مسجد مگر کسی می‌تواند بی‌احترامی کند، به ایران مگر کسی می‌تواند بی‌احترامی کند؟

امام باقر‌ـ‌علیه‌السلام‌ـ فرمود هر چیزی سیدی دارد و سید سرزمین‌های عالم سرزمینی است که شیعیان ما در آنجا دارند زندگی می‌کنند، حالا ایران، شیعیان ما در آنجا حکومت می‌کنند، مگر کسی می‌تواند اهانت بکند؟ زود دهنش را ببند، دیدی دارد نق می‌زند؛ حالا دیگر من یک کمی بی‌ادبی نکنم که بگویم بهش بگو خفه شو گرچه حقش هست که یک همچین چیزی، بفهمد، آقا بفهمد از خواب بیدار بشود، چه خبرت هست؟  تو حق نداری، من نمی‌توانم بایستم تو نگاه کنی، نظام جمهوری اسلامی را دارد سخریه می‌گیرد.

«یَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا یَأْتِیهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُون» ای وای بر این بندگان خدا که همه هر پیغمبری را فرستادیم مسخره کردند، نرخ شاه عباسیش است مسخره کردن مقدّسات، نظام جمهوری اسلامی، تو رو خدا اگر جلوی مسخره کردن و دهن دره کردن و چرت و پرت گفتن را بلد نیستی بگیری چون حرف و منطق نداری خب برو حرف و منطق جمع کن فدایت بشوم الهی، این عِرق انقلابی‌گری ما نمی‌دانی غوغا می‌کند.(سال 1387)

یادداشت 132 : امروز زنده نگاه داشتن یاد و نام شهدا کمتر شهادت نیست

یکی از فرماندهان خلبان ارتش به شهادت رسیدند، فرمانده خلبان شهید بابایی، تو محرم می‌آید پیش حضرت امام(ره) عرضه می‌دارد: امام من از شما مرخصی می‌خواهم، امام می‌فرماید: جنگ است مرخصی برای چه؟ عرضه می‌دارد: امام من حواسم هست کجا، یک جایی از فرصت استفاده کنم، آن جایی که می‌شود، به عهده خودم بگذارید، فقط شما اجازه بدهید که شرعاً اشکال نداشته باشد، امام می‌فرماید: اشکال ندارد ولی بگو برای چه می‌خواهی تو محرم مرخصی را؟

شهید بابایی فرمانده خلبان، می‌فرماید که: من محرم‌ها نذر دارم یا عادت دارم، می‌روم این روضه‌های کوچولویی که پایین شهرمان هستند، آنجا می‌روم شرکت می‌کنم، غریب هم هستم، نمی‌شناسند من را، می‌گویم اجازه می‌دهید چند تا استکان من بِشویم، استکان‌های امشب را من می‌شویم، این برنامه‌ام هست، اگر مرخصی به من می‌دهید می‌روم استکان روضه عزاداری امام حسین را بِشویم، امام می‌دانید چه می‌فرماید؟ امام بهش می‌فرماید: من به یک شرط به تو اجازه می‌دهم، هر شب دو تا استکان هم جای من پیرمرد بشویی.

یادداشت 103 : تا خوب ها خوب تر نشوند بدها خوب نمی شوند

در جبهه رزمنده‌هایی که می‌دیدم خیلی با نشاط و سرزنده بودند، الان همه از دم خیلی دل مُرده و افسرده هستند، تازه شماها (بچه های هیئت) خیلی سرزنده‌تر از بقیه هستید، دیگران که مرحوم شدند ، دارند خودشان را تشییع جنازه می‌کنند ، منتها نمی‌گویند بگو لااله‌الاالله می‌گویند نگو لا‌اله‌الاالله.

بر او نمرده به فتوای من نماز کنید؛ ما برای چه می‌خواهیم خیلی خوب باشیم، اصلاً ما برای چه می‌خواهیم خیلی خوب باشیم؟ رفقا می‌دانید تا یک عده‌ای خیلی خوب زندگی نکنند، تا خوب‌ها خوب‌تر نشوند، بدها خوب نمی‌شوند (تکرار کنید با من) تا خوب‌ها خوب‌تر نشوند بدها خوب نمی‌شوند.

در جبهه جنگ بود ، در جنگ حلوا خیرات نمی‌کنند، خرما پخش نمی‌کنند، گلوله پخش می‌کنند، می‌دانید که دکترها هم همه می‌دانند که ترکش برای نخاع آدم ضرر دارد، ترکش برای حلقوم آدم ضرر دارد، ترکش برای همه جای بدن ضرر دارد، مخصوصاً اگر محکم بیاید که دیگر هیچی، اینها را همه اطبا می‌دانند بپرس شما. ولی آقا رزمنده ها سرزنده‌تر بودند، با نشاط‌تر بودند، من نمی‌دانم این خوبی چیست؟ چقدر خوشبختی به روح آدم تزریق می‌کند؟ این گرد مردگی که ریخته می‌شود بر جامعه، این کار ابلیس رجیم است. آدم‌هایی که خیلی خوب هستند خیلی از عمق دل لبخند می‌زنند.