استاد پناهیان / یادداشتهایی از سخنان استاد پناهیان و ...

مگر انسان دائما در حال تولید تکبر است ؟ بله

انسان دوست دارد بزرگ بشود ، عجله می کند و بزرگی را در چیزهای غلطی می بیند پس دائما در حال بزرگ بینی است. دائما در راه انتخاب غلط برای بزرگی است در نتیجه دائما در حال تولید تکبر است .

هدف محوری امتحان برای از بین رفتن تکبر است.

هدف نماز هم برای از بین بردن تکبر است.

در امتحانات سخت ، امتحان را دور بزن و یک سر به هدف بزن برو سر سجاده نماز و در سجده بگو عمیقا" خدایا من کوچکت هستم بعد می آیی می بینی امتحان آسان شد.

نماز امتحانات الهی را آسان می کند.

فکر کن

تو که در عالم لذتی بالاتر از عشق نداری

تو که در عالم لذتی بالاتر از عشق به خدا نداری

خدا هم که ترا آفرید که این لذت را ببری

خدا ترا چگونه به این عشق برساند

راهی جز امتحان نیست

اولین ویزگی امتحانات الهی این است که متناسب با تواناییهای انسان می باشد پس آسان است

خدا هیچ وقت امتحان سختتر از ظرفیت انسان نمی گیرد

یکی از راههایی که انسان بتواند ظرفیت خودش را درک کند امتحانات الهی است .

گزیده هایی از بیانات امام خمینی ره

سخنرانى در جمع گروهى از خطبا و وعاظ در آستانه ماه محرم -29 آبان 1358

... تکلیف آقایان است روضه بخوانند. تکلیف مردم است دسته‏هاى شکوهمند بیرون بیاورند. دسته‏هاى سینه زن شکوهمند. البته از چیزهایى که بر خلاف [است‏] مثلًا چه هست، از آنها پرهیز کنند. اما دسته‏ها بیرون بیایند، سینه بزنند. هر کارى که مى‏کردند بکنند. اجتماعاتشان را حفظ بکنند. این اجتماعات است که ما را نگه داشته. این هماهنگیها هست که ما را نگه داشته. گولشان مى‏زنند این جوانهاى عزیز صافدل را.

مى‏آیند توى گوشش مى‏خوانند، خوب دیگر گریه مى‏خواهیم چه کنیم؟ گریه مى‏خواهیم چه کنیم یعنى چه؟ ما تا ابد هم اگر براى سید الشهدا گریه بکنیم، براى سید الشهدا نفعى ندارد، براى ما نفع دارد، همین نفع دنیایى‏اش را شما حساب بکنید، آخرتى‏اش جاى خودش، همین نفع دنیایى‏اش را حساب کنید و همین جهت روانى مطلب را که قلوب را چطور به هم متصل مى‏کند. ما این سنگر را نباید از دست بدهیم و کسانى که کوشش دارند که این سنگر را از ما بگیرند، آنهایى که از ما هستند و مردم صالحى هستند بازى خورده‏اند، پشت اینها یک دست مرموز فاسد مفسدى هست که مى‏خواهد ملت ما را به تباهى بکشد و ما باید بیدار باشیم. ملت ما باید بیدار باشند.

*****

... ما جوانها دادیم. کربلا جوانها داده. ما این را باید حفظش کنیم. .... شما خیال بکنید که گریه است، خیر گریه نیست. یک مسأله سیاسى، روانى، اجتماعى است. اگر قضیه گریه است تباکیش دیگر چیست؟ تباکى مى‏خواهد؟ تباکى هم یک چیزى شد؟ اصلًا حضرت سید الشهدا چه احتیاج به گریه دارد؟ ائمه این قدر اصرار کردند، به اینکه مجمع داشته باشید. گریه بکنید. [ندبه‏] بکنید. براى اینکه این حفظ مى‏کند کیان مذهب ما را. این دستجاتى که در ایام عاشورا راه مى‏افتند خیال نکنند که ما این را تبدیل کنیم به راهپیمایى. راهپیمایى است خودش. اما راهپیمایى با یک محتواى سیاسى. همان طورى که سابق بود بلکه بالاتر. همان سینه زنى، همان نوحه‏خوانى، همانها رمز پیروزى ماست. در سرتاسر کشور مجلس روضه باشد. همه روضه بخوانند. و همه گریه بکنند. از این هماهنگ‏تر چى؟ شما در کجا سراغ دارید که ملتى این طور هماهنگ بشود؟ کى اینها را هماهنگ کرده؟ اینها را سید الشهدا هماهنگ کرده است. در تمام کشورهاى اسلامى، ملتهاى اسلامى در روز عاشورا و تاسوعا و مثلًا بیست و هشتم و ... این دستجات با آن عظمت- البته جهات غیر شرعى‏اش باید حساب بشود، باید جهات شرعى محفوظ بماند- این دستجات با آن عظمت، با آن محتوا همه جا [راه مى‏افتند] کى مى‏تواند یک چنین اجتماعى درست کند؟ در کجاى عالم شما سراغ دارید که این مردم این طور هماهنگ باشند. برى هندوستان همین بساط. برى پاکستان همین بساط. برى اندونزى همین بساط. برى عراق همین بساط. برى افغانستان. هر جا برى همین بساط. کى اینها را هماهنگ کرده؟ این هماهنگى را از دست ندهید. این جوانها را اغفال مى‏کنند.

صحیفه امام، ج‏11، ص: 98

*****

سخنرانى در جمع وعاظ تهران و ... - 4 آبان 1360

... ما باید حافظ این سنتهاى اسلامى، حافظ این دستجات مبارک اسلامى که در عاشورا، در محرّم و صفر، در مواقع مقتضى به راه مى‏افتند، [باشیم؛] تأکید کنیم که بیشتر دنبالش باشند. محرّم و صفر است که اسلام را نگه داشته است. فداکارى سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- است که اسلام را براى ما زنده نگه داشته است؛ زنده نگه داشتن عاشورا با همان وضع سنتى خودش از طرف روحانیون، از طرف خطبا، با همان وضع سابق و از طرف توده‏هاى مردم با همان ترتیب سابق که دستجات معظم و منظم، دستجات‏ عزادارى به عنوان عزادارى راه مى‏افتاد. باید بدانید که اگر بخواهید نهضت شما محفوظ بماند، باید این سنتها را حفظ کنید. البته اگر یک چیزهاى ناروایى بوده است سابق و دست اشخاص بى‏اطلاع از مسائل اسلام بوده، آنها باید یک قدرى تصفیه بشود، لکن عزادارى به همان قوّت خودش باید باقى بماند و گویندگان پس از اینکه مسائل روز را گفتند، روضه را همان طور که سابق مى‏خواندند و مرثیه را همان طور که سابق مى‏خواندند، بخوانند و مردم را مهیا کنند براى فداکارى.

این خون سید الشهداست که خونهاى همه ملتهاى اسلامى را به جوش مى‏آورد و این دسته‏جات عزیز عاشوراست که مردم را به هیجان مى‏آورد و براى اسلام و براى حفظ مقاصد اسلامى مهیا مى‏کند. در این امر، سستى نباید کرد. البته باید مسائل روز گفته بشود.

صحیفه امام، ج‏15، ص: 331

*****

سخنرانى در جمع وعّاظ تهران - 17 تیر 1358

... روضه سید الشهدا براى حفظ مکتب سید الشهدا است. آن کسانى که مى‏گویند روضه سید الشهدا را نخوانید اصلًا نمى‏فهمند مکتب سید الشهدا چه بوده و نمى‏دانند یعنى چه؛ نمى‏دانند این گریه‏ها و این روضه‏ها حفظ کرده این مکتب را. الآن هزار و چهار صد سال است که با این منبرها و با این روضه‏ها و با این مصیبتها و با این سینه‏زنیها ما را حفظ کرده‏اند؛ تا حالا آورده‏اند اسلام را. این عده از جوانهایى که این طور نیستند که سوء نیت داشته باشند خیال مى‏کنند حالا باید ما حرف روز بزنیم! حرف سید الشهدا حرف روز است، همیشه حرف روز است، همیشه حرف روز را سید الشهدا آورده است دست ماها داده و سید الشهدا را این گریه‏ها حفظ کرده است و مکتبش را، این مصیبتها و داد و قالها حفظ کرده؛ این سینه‏زنیها و این دستجات، و عرض مى‏کنم اینها حفظ کرده. اگر فقط مقدّسى بود و توى اتاق و توى خانه مى‏نشست براى خودش و هى زیارت عاشورا مى‏خواند و تسبیح مى‏گرداند، نمانده بود چیزى، هیاهو مى‏خواهد.

هر مکتبى هیاهو مى‏خواهد، باید پایش سینه بزنند، هر مکتبى تا پایش سینه زن نباشد، تا پایش گریه کن نباشد، تا پایش توى سر و سینه زدن نباشد، حفظ نمى‏شود. اینها اشتباه مى‏کنند، بچه‏اند اینها! نمى‏دانند که این نقش روحانیت و نقش اهل منبر چى هست در اسلام، خودتان هم شاید خیلى ندانید! این نقش یک نقشى است که اسلام را همیشه زنده نگه داشته، آن گُلى است که هى آب به آن مى‏دهند زنده نگه داشته، این گریه‏ها زنده نگه داشته مکتب سید الشهدا را؛ این ذکر مصیبتها زنده نگه داشته مکتب سید الشهدا را.

صحیفه امام، ج‏8، ص: 527

*****

سخنرانى در جمع ائمه جماعات و وعاظ تهران و قم - 31 خرداد 1361

... شما گمان نکنید که اگر این مجالس عزا نبود و اگر این دستجات سینه زنى و نوحه‏سرایى نبود، 15 خرداد پیش مى‏آمد. هیچ قدرتى نمى‏توانست 15 خرداد را آن طور کند، مگر قدرت خون سید الشهدا. و هیچ قدرتى نمى‏تواند این ملتى که از همه جوانب به او هجوم شده است و از همه قدرتهاى بزرگ براى او توطئه چیده‏اند، این توطئه‏ها را خنثى کند، الّا همین مجالس عزا. در این مجالس عزا و سوگوارى و نوحه‏سرایى براى سید مظلومان و اظهار مظلومیت؛ یک کسى که براى خدا و براى رضاى او جان خودش و دوستان و اولاد خودش را فدا کرده است، این طور ساخته جوانانى را که مى‏روند در جبهه‏ها و شهادت را مى‏خواهند و افتخار به شهادت مى‏کنند و اگر شهادت نصیبشان نشود متأثر مى‏شوند و آن طور مادران را مى‏سازد که جوانهاى خودشان را از دست مى‏دهند و باز مى‏گویند باز هم یکى دو تا داریم. این مجالس عزاى سید الشهداست و مجالس دعا و دعاى کمیل و سایر ادعیه است که مى‏سازد این جمعیت را این طور، و اساس را اسلام از اول بنا کرده است به طورى که با همین ایده و با همین برنامه به پیش برود. و چنانچه، واقعاً بفهمند و بفهمانند که مسأله چه هست و این عزادارى براى چه هست و این گریه براى چه این قدر ارج پیدا کرده و اجر پیش خدا دارد، آن وقت ما را «ملت گریه» نمى‏گویند، ما را «ملت حماسه» مى‏خوانند. اگر بفهمند آنها که حضرت سجاد- سلام اللَّه علیه- که همه چیزش را در کربلا از دست داد و در یک حکومتى بود که قدرت بر همه چیز داشت، این‏ ادعیه‏اى که از او باقى مانده است، چه کرده است و چطور مى‏تواند تجهیز بکند، به ما نمى‏گفتند که ادعیه براى چیست؟ اگر روشنفکران ما فهمیده باشند که این مجالس و این دعاها و این ذکرها و این مجالس مصیبت جنبه سیاسى و اجتماعى‏اش چیست، نمى‏گویند که براى چه این کار را بکنیم. تمام روشنفکرها و تمام غربزده‏ها و تمام قدرتمندها اگر جمع بشوند، نمى‏توانند یک 15 خرداد را ایجاد کنند. آنچه این قدرت را دارد آن است که در تحت لواى او همه مجتمعند.

صحیفه امام، ج‏16، ص: 347

*****

به نرگس خانم  باید بگم که البته من خیلی خانمها رو دیدم که با این اصلاح "اطاعت از شوهر" مشکل دارند. به خاطر اینکه ما تو عرف روزمره خودمون اطاعت رو به معنی محض و خاص کلمه می دونیم. در حالیکه (نمی دونم بگم در زبان عربی یا در زبان دین به معنی دیگریه. مثلا اگر سر سفره نشستید و شما از خواهرتون میخدید که نمکدون رو بده و اون به شما میدش، در این اصطلاح گفته میشه: شما دستور دادید و خواهرتون اطاعت کرد. درحالیککه در زبان فارسی و عرف روزمره ما، به هیچ وجه چنین کاری دستور و اطاعت خوانده نمی شود. بلکه خواهر شما فقط کاری که شما خواستید رو انجام داده....) و این اطاعت که در این مورد خاص اومده، فقط به معنی انجام دادن اون چیزی است که شوهر میخواد. چون از نظر روانشناسی مرد (شوهر) مدام باید از زن بخواهد که کاری انجام شود.... اما زنان به طور طبیعی چنین حالت درخواست های مکرر از شوهر ندارند (که اگر داشتند، به مردان هم گفته می شود که حرف زنان را گوش کنند.) اما نیاز شوهر به زن (از جنبه های مختلف) بسیار بسیار زیاد است و شوهر باید مدام کاری را به زنش بگوید که انجام دهد و این جزء نیازهای اوست که اگر زن آنها را تأمین نکند، به او ظلم کرده است.

خلاصه کلام اینکه زن به راحتی توانایی انجام کارهایی که شوهر از او می خواهد را دارد و اگر انجام ندهد، به شوهر ظلم کرده. و این که اصطلاحا اطاعت نامیده می شود، از آن نوعی نیست که شما فکر کنید چیزی به شوهر اضافه می کند، نه. فقط نیازش بدین وسیله تأمین شده و احساس آرامش به او دست می دهد.

برای همین خوبه که مدیر سایت یا هر کس دیگه ای که میتونه، این مسأله رو به گوش آقای پناهیان برسونه که این اصلاح رو برای خانمها باز کنند، چون مسلما منظور اون چیزی نیست که ما از معنای محض کلمه اطاعت که در صحبتهای روزمره رایج باهاش سر و کار داریم، و من خیلی از خانمها رو می شناسم که با این کلمه مشکل دارند؛ در حالیکه چه بسا خودشون هیچ وقت تو زندگی با خواسته های  شوهرشون مخالفت نکرده باشند....

عالی و کاراست

حرف های استاد پناهیان ناب است

اجرکم عندالله

یازهرا س

سلام

مردان اطاعت میخوان بنظرم  یه کم  منصفانه نیست.یعنی زن بشه غلام حلقه بگوش؟ شایدم منظور چیز دیگه ایه؟؟؟؟؟و  بنظرم آقایون این دوره  زمونه خیلی مغرورن بد نیس یکم رو خودشون و  غرورشون کار کنن......دل خانمهارم کمتر بشکنن ، اونقدر نشکنن که دیگه خورده خاکشیر بشه....................(قابل توجه بعضی از آقایون)