یادداشت 134 : رمضان ماه میهمانی خدا

در قسمتی از کتاب استاد (شهر خدا)  آمده است : مهمانی محل عبور است و با همه زیبایی ها و شیرینی هایش معبری است که باید قدر آن را دانست و به قدر کافی در بهره بردن از فرصت کوتاه آن همت داشت. در مهمانی مجال مدهوشی نیست. باید به هوش بود و از آنات آن سود برد و در لحظات آن ملاحظه داشت. البته کم نیستند ضیافت هایی که در آن مهمان مقیم خانه میزبان شده و همچون عضوی از خانواده میگردد. وقتی مهمانی به منظور خواستگاری باشد و یا به نظربازی و خواستن بینجامد، و توافق پنهان به تقارن آشکار مبدل گردد،  دیگر حال به مقام تبدیل میشود و مهمان میرود که جزئی از میزبان بشود و شما که نوبت قبل با چنین مهمانی هم سفره و هم سان بودی، در نوبت بعد او را کنار میزبان می بینی که به سان او، از شما پذیرایی میکند و به شما خوش آمد میگوید. بله مهمانی این حرفها را هم دارد. دیگر ما مهمانان از راه رسیده کجا و آن میزبانان جا در خانه خوش کرده کجا.

البته ضیافت برای این هم هست که ما احساس غریبی نکنیم و از صاحب خانه فرار نکنیم و کمی در کنار او قرار بیابیم. خدا هرچه ایستاد و صبر کرد که ما در طول سال، خود به سمت او بیاییم، نیامدیم؛ پس او خود ما را مهمان کرد که این انس ایجاد شود و وحشت زدایی تحقق پیدا کند، تا در آینده بلکه این خاطره خوش، ما را به سوی او بازگرداند و ما را برای تکرار یک تجربه شیرین به مراجعت بکشاند.

یادداشت 110 : الهی همه ی جانها به فدای امیرالمومنین علی بن ابیطالب (ع)

امام علی (ع) :

به گوینده سخن نگاه نکن ، بلکه ببین چه می‌گوید.

یادداشت 108 : مَنَ باخ !

ما دوره شده بودیم توسط عده‌ای از ذاکرین اهل‌بیت توی شهر زنجان که خب همه زبان شیرین ترکی و ما هم بلد نبودیم. حاج آقا! تو ترکی واقعاً بلد نیستی؟ آخر تو چه روضه‌خوانی هستی ترکی زبان روضۀ اهل‌بیت است؟ باباجان! بلد نیستم خب چیکار کنم؟ من همین‌جوری نمی‌فهمم ولی گریه می‌کنم با زبان شما.  نه حاج آقا! باید بخوانی باید بلد بشوی ، دیگر داشت کار به جاهای باریک می‌کشید. ما گفتیم آقا! ما بلد نیستیم. نه باید یاد بگیری. گفتم بابا! من قبول دارم، می‌دانم ترکی زبان شیرینی است من قبول دارم. نه آقا! تو که بلد نیستی چه‌جوری زبان شیرین...؟ گفتم بگذارید من یک چیزی به شما بگویم، اگر خدا تسبیح دستش بگیرد نعوذبالله ذکر بخواهد بگوید خطاب به بنده هایش چی می گوید؟ یکی گفت «تبارک‌اله احسن الخالقین»، گفتم آن ذکر نیست آن یک‌بار گفت بس است دیگر، هر کی یک چیزی گفت.

گفتم نه! یک ذکری من فکر کردم برای خدا که بر اساس استدلالات عمیق عرفانی می‌توانم برای‌تان ثابت کنم، اگر خدا بخواهد نعوذبالله ذکر بگوید،  مدام خطاب به بنده‌اش یک کلمه می‌گوید، که نه عربی‌اش خوشگل است، نه فارسی‌اش، ترکی‌اش قشنگ است، گفتند چیست؟ گفتم خدا لحظه به لحظه میگوید :  مَنَ باخ! مَنَ باخ. آقا! اینها خودشان را می‌زدند ، گفتم دیگر کم آوردید؟ گفتند آره آقا! کم آوردیم و قصه حل شد و ما به سلامتی عبور کردیم.

تصویری 33 : مردم را به خوبیها دعوت نکنید ! / .............خیلی مهم

این قطعه از dvdمحرم 90

تصویری 29 : مراتب ایمان