یادداشت 250 : مبارزه با هوای نفس

جوان باید از چهارده سالگی به بعد مسئولیت زندگی خودش را به عهده بگیرد و بعد تو این دوران، شروع بکند به تلخی کشیدن، رنج کشیدن و لذت بردن. اگر هیچ سختی نداشتی، با سختیِ عبادت با خودت کار بکن. همین سختی بیدار شدنِ برای نماز شب، نمی دانی چه قدر اخلاق آدم را خوب می کند. این سختی را تحمل می کنی؟ می گوید: نه، خوابم می آید. خب، خوابید. انگار خدا نمی فهمد تو نصف شب خوابت می آید، برای همین گفت: نماز شب. تو خوابت بیاید حال خودت را بگیری، اخلاقت خوب می شود. آدم به زور نصف شب بلند شود، این زور را به خودش بگوید. هیچ چیز مثل زور گفتن ها به خود، اخلاق آدم را درست نمی کند، هوای نفس انسان را فرو نمی ریزد، انعطاف پذیری انسان را بالا نمی برد، مبارزه با نفس، خوبیش به این است که اخلاق خوبی به انسان می دهد. در مرحله ی دوم، اخلاق خوب، فوایدش به دیگران می رسد. اول فوایدش به خودت می رسد. برای رابطه ی با خدا، برای شکوفایی استعدادهات و برای آرامشت و لذت بردنت از حیات، حتی از روابط اجتماعی، بیشتر لذت می بری. آدم خوش اخلاق، زود عصبانیتش فرو کش می کند. دیر عصبانی می شود. دیر کینه توز می شود. اصلاً خودش است دیگر. یعنی در روابط اجتماعی خودش پر بهره است و بیشتر لذت می برد.

یادداشت 249 : چگونه توفیق نماز شب پیدا کنیم ؟

در یکی از جلسات استاد میفرمود :

بر اینکه توفیق نماز شب پیدا کنید , قضای آن را بجا بیاورید.

و اگر به خدا قول دهیم که بعد از نماز عجب ما را نگیرد این هم موثر است.

البته به قول آیت اله بهجت (ره) زود خوابیدن شب هم موثر است.

یادداشت 248 : مکان بروز استعدادهای ما

رفقا! یکی از دلایل ناراحتی آدم‌ها در این دنیا چیست؟ شما بگویید. این است که می‌گوید من آن‌قدری که استعداد داشتم نتوانستم بروز بدهم، آن‌قدری که به‌درد می‌خوردم، کسی از من استفاده نکرد. آن‌قدری که...، از این حرف‌هایی که خیلی‌ها می‌زنند، خصوصاً جوان‌های مستعدّی مثل شما خیلی دغدغۀ این را دارند، حیف نشوند، هدر نروند، بروز پیدا کنند، زمینۀ خلاقیت پیدا کنند. ابزاری در اختیارشان قرار بگیرد بتوانند رشد کنند، رشد بدهند، توانایی‌هایشان را به منصۀ ظهور بگذارند.

خلاقیت یک کلمۀ خیلی باعظمت است. خلاقیت را کوچک نگیرید. خلاقیت را اگر نزدیک کنیم به معنای خالق بودن، خالق این صفت باعظمت پروردگار است که انسان دوست دارد مثل خالق خودش خلاق باشد. خب آدم دوست دارد بروز پیدا بکند. خب فدایتان بشوم! بهشت جای نهایت خلاقیت‌های وجود انسان است. مواظب باشیم ما بتوانیم تمام استعدادهای خودمان را برای بهشت آماده بکنیم، فعال بکنیم. و الّا نابود خواهد کرد این ناراحتی وجود ما را. من دوست دارم آنی که می‌توانم باشم، خب آفرین! یکصد و بیست و چهار هزار پیغمبر آمده گریه می‌کنند، سختی کشیده، بسیاری‌شان قطعه قطعه شدند تا شما به همین‌جا برسی. محل بروز خلاقیت‌های تو آنجاست. اینجا تکاپو می‌کنی برای اینکه آن استعدادِ عالی خلاقیت را آنجا در بهشت بروز بدهی. آنجا فضای ماست.

تصویری 117 : حسین امیری و نعم الامیر

یادداشت 247 : پناه میبریم به خدا از بدیهای پنهان

درقسمتی از کتاب رهایی از تکبر پنهان استاد آمده است : وقتی کسی آدم خوبی بوده ولی بعد به جنایات بزرگ دست میزند, معمولا باید گفت او اصلا آدم خوبی نبوده است , بلکه از ابتدا آدم بدی بوده , ولی بدیهایش پنهان بوده و الان آشکار شده است , گویی پنهان ماندن بدیها گاهی از اوقات آنها را شدت هم میبخشد , و قدرت تخریب آنها را افزایش هم میدهد.

تصویری 116 : دشمنی شیطان را فراموش نکنیم

یادداشت 246 : حدیث عنوان بصری از لسان استاد پناهیان

حدیث عنوان بصری را بردارید بنویسید، هفته‌ای یکی دو سه بار بخوانید. حدیث عنوان بصری این است که عنوان بصری آمد پیش امام صادق^{علیه‌السلام}، گفت آقا می‌خواهم از شما چیزی یاد بگیرم. آقا بلند شد فرمود که نه، بلند شو برو! من کار دارم. بیکار که نیستم به تو چیز یاد بدهم، بیرونش کرد. خیلی خوشم می‌آید از این برخوردها.

آقا عنوان بصری را می‌گویی؟ از این آدم‌های نصف شبی بود. رفت در خانه شروع کرد گریه کردن. گفت خدایا من لایق نبودم، اگر لایق بودم، امام صادق من را بیرونم نمی‌کرد. نه، قهر نکرد، رفت به خودش زد. می‌گوید سه روز دیگر نه خواب و خوراک نداشتم، خوراکم گریه بود، فقط برای نماز واجب می‌آمدم بیرون، بعد از سه روز طاقت نیاوردم، آمدم در خانه امام صادق. تا در زدم، غلامش در را باز کرد فرمود آقا پذیرفته بیا.

رفتم نشستم گفتم، آقا داشت عبادت می‌کرد. عبادتش تمام شد، گفتم، آقا فرمود بله چه می‌خواهی؟ هان؟ اسمت چیست؟ کنیه‌ات یعنی چیست. گفتم ابوعبدالله، فرمود: «ثبت الله کنیتک» خدا ان‌شاءالله واقعاً تو را اباعبدالله قرار بدهد. می‌گوید اینقدر خوشحال شده بودم، آماده بودم سؤالم را که مطرح کردم، امام صادق باز هم من را بیرون کند، ولی این دفعه دیگر اگر می‌رفتم، با گریه نمی‌رفتم، خوشحال می‌رفتم. می‌گفتم آخ جان! امام صادق یک دانه دعا برای من کرد. ببین تا چوبت نزنند، آدم نمی‌شوی.

می‌گذارید من همین جا یک مناجات بکنم؟ امام زمان می‌شود ما را یک بار از در خانه‌ات بیرون کنی؟ ما برویم غصه بخوریم. می‌ترسم بیرونت کنم، بروی دیگر نیایی! حالا همین جوری در عالم خودت باش. می‌خواهم بیرونت کنم، کم آبروی من را نبردی، ولی می‌ترسم بروی بیرون دیگر نیایی.

شاید بعضی بگویند حاج آقا این مناجات‌ها را از خودت می‌سازی؟

 روایت داریم. امام باقر^{علیه‌السلام} در تحف العقول. به امام باقر گفتند آقا شما با خیلی آدم‌های دربوداغون هم که می‌پری که! خیلی‌ها را تحویل می‌گیری. فرمود: «نواصل من لا یستحق وصالنا مخافة ان لا نبقی بغیر صدیقی» فرمود: ما وصلت می‌کنیم با کسانی که لیاقت ما را ندارند، می‌ترسیم بی‌رفیق بمانیم، نمی‌خواهیم این جوری بشود. «مخافة ان لا نبقی بغیر صدیقی» این را من از خودم در نیاوردم.

 تو قول می‌دهی اگر امام زمان یک بار در را باز کرد به رویت، گفت دیگر نمی‌خواهم صدایت را بشنوم برو! بعد تو تا آخر عمرت قربان صدقه صدای امام زمان بروی و بگویی ولی آقا چه صدای قشنگی داشتی! خوب شد با من مهربان حرف نزدی و الا که من را کشته بودی. هان؟ امام صادق یک بار بیرونش کرد عنوان بصری را، بعد تحویلش گرفت، عنوان بصری خودش در سن کهولت... از روایات به شدت خوب است ها! این روایت سندش عالی است، جلد اول بحار آخرش را نگاه کنی، حدیث عنوان بصری است.

بعد صدا می‌زند که آقا، آقا می‌فرماید خب چه می‌خواهی؟ آمدم چیز از شما یاد بگیرم. فرمود علم که به تعلم نیست. خب چه کار کنم چیز یاد بگیرم؟ فرمود برو حقیقت عبودیت را پیدا کن. گفت حقیقت عبودیت چیست؟ فرمود: حقیقت عبودیت این است که خودت را مالک ندانی. فدایت بشوم، خودت را مالک ندان اولش با خدا در می‌افتی، در می‌افتی، بعد کم کم مهر مالک می‌افتد در دلت، آن مهر است، آن محبتِ یک محبت عجیبی است، بازی بردار نیست، آن محبت اصلاً از یک جنس دیگر است. خوف از مالک می‌افتد در دلت.

حقیقت عبودیت را اگر بخواهی پیدا کنی، برو یک جایی از این شلاق‌های موعظه به سر و کول تو بکوبند، حسابی آب و کبابت بکنند، بعد بیایی سراغ عبادت و دعا از خودت بیخود باشی، آویزان بیایی در خانه حضرت حق. خدا این چهره‌های آویزان را در خانه خودش دوست دارد. بعد برای این چهره‌های آویزان و ترسان و خائف از محبت حرف بزنی، آقا غوغا است.

خوش به حال آنهایی که خدا نه در صحنه عمل، در صحنه معرفت آنها را ترسانده، چهره‌شان را آویزان کرده. می‌روند، همیشه بیست و چهار ساعته در خانه خدا بی‌قیافه‌اند، یک لحظه، یک لحظه فراموش بکنی، بروی تو عالم خودت، قیافه‌ات می‌افتد در خانه خداوند متعال از محبوبیت. محبت را از دل این بندگی در بیاور. بنده باید محبت پیدا بکند به خدا، نه آقای فلانی. آقای فلانی که بنده نیست، اصلاً به ریختش نمی‌خورد. بندگی باید اخلاق درست به تو بدهد، یعنی حقیقت بندگی می‌آید تو وجودت، اصلاً جیکت در نمی‌آید، صدایت بلند نمی‌شود، هر کاری می‌خواهی بکنی، می‌ترسی. نمی‌توانی، دست خودت هم نیست.

حقیقت بندگی بحث عجیبی است. از خوف اگر کسی بیاید در شوق، در محبت، داستان عجیبی دارد. در قرآن، در روایات دارد می‌فرماید «مؤمن لا یصلحه الا الخوف» جز خوف چیزی اصلاحش نمی‌کند. بعد از دل این خوف کم کم به آن محبت می‌رسد انسان.

یادداشت 245 : آسانترین عمل مخلصانه

انجام عمل مخلصانه سخت است و شاید محال ,

 اما اشک برای امام حسین (ع) یک عمل مخلصانه است

که خداوند متعال به راحتی به ما اجازه داده است.

تصویری 115 : عاشورا یعنی ولایتمداری

سخنرانی در جمع مداحان کشور

تصویری 114 : آیا ولی فقیه مورد تایید معصوم (ع) است ؟!

یادداشت 246 : باور کنیم

همه شما امام زمان را دوست دارید. اما آیا خبر دارید امام زمان شما را دوست دارد یا نه؟ اگر امام زمان در گوش شما بگوید، ببین فلانی من بیشتر از تو، تو را دوست دارم. می‌میرید، باور کنید که می میرید و به خاطر همین مقدار آشنایی, دیگر از امام زمان جدا نمی‌شوی. از عرفا می‌زنی جلو. دیگر روز و شب نداری، نورانی می‌شوی. می‌گویی ولم کنید بابا. آقا من را می‌خواهد. چه کار می‌کنی آن موقع؟ چه جوری می‌روی دعای ندبه؟ می‌زنی همه را کنار، برو کنار! آقا منتظر صدای من است.

خامنه ایی خمینی دیگر است - ولایتش ولایت حیدر است

خامنه ایی خمینی دیگر است

ولایتش ولایت حیدر است