در هفت سال اول، به بچه خوب محبت کنید، تمایلات بچه تعادل پیدا می‌کند، هفت سال دوم، خوب بهش دستور دادند، بچه تکلیف‌پذیر می‌شود، هفت سال سوم، خوب بهش مشاوره دادند، تشخیص بچه بالا می‌رود. بچه تو هفت سال سوم، می‌گوید مامان چه کار کنم؟ من نمی‌دانم، خودت فکر کن. بله بله، پانزده سالش است، بچه نیست، بهش بگو خودت فکر کن! پیامبر فرمود، نظر بدهد، بگذار زمین بخورد. پدر و مادرها یقه بچه‌ها را چسبیدند، هجده سالش است، نخوری زمین! بابا ولش کن این را ! برای آبرو و عزت خودش تو فامیل و در و همسایه بچه را دارد خفه می‌کند.
خب، تو این سه دوران با بچه خوب برخورد
کنید، بچه بیست و یک سالش می‌شود. می‌گوید خب من تکلیفم چیست؟ می‌گوییم تو تکلیفت این
است که این کارها را انجام بدهی. می‌گوید باشد. تکلیف‌گریزی عادت همه ابناء بشر نیست.
ما دوست داریم خدا به ما یک دستوری بدهد که ازش سر در نیاوریم ، بگردید این را در خودتان
می‌توانید پیدا کنید.
