در روایات دارد که بهترین، بیشترین عبادت حضرت ابوذر تفکر بود.
مساجدمان بیشتر الان جای فکر است؟ جای ذکر است تا جای فکر. تا نماز تمام می‌شود، سر، صدا، چی... بابا یک دقیقه سکوت! امام صادق ع فرمود چی؟ یکی از پرسوادترین تعقیبات‌ها تفکر است. تو کدام مسجدی رسم است؟ شما الان به من بگو، که مردم تفکر کنند به عنوان تعقیبات. اصلاً تو رسم‌های اجتماعی‌مان نیست.
یا مثلاً شاید تو نماز، مسجد مکروه است صدای بلند، مال همین باشد که مغایر تفکر است. ذکر و فکر خواهر برادر هستند، دو قلو هستند، همسان هم هستند، ولی بالاخره می‌شود یکی‌اش را داشت بدون آن یکی. ذکر بدون فکر کم کم می‌شود ورد. البته حال هم نباشد دیگر کامل ورد است.
تفکر، حرکت بین همان معلومات قبلی‌ات است که داری. منتها ماها یک قدرت دیگری را نداریم، ضعیف است، آن قدرت توجه است، یک کسی باید ما را توجه‌مان را جلب بکند به یک موضوعی تا در مورد آن موضوع تفکر بکنیم. تفکر باید با قدرت توجهی شخصی‌مان باشد. ولی ما آن را نمی‌توانیم متمرکز رویش چه بکنیم، مدام بر سر یک موضوع تفکر بکنیم.
