استاد : جوانی داشت خودش را تیکه پاره می کرد می‌خواست به من بگوید، خودش را هم اذیت می کرد، نمی‌گفت! گفتم بابا بگو، راحت بگو، گفت حاج آقا اعدام اینها نمی‌کنید!!! گفتم بابا اعدام چیه؟ بگو سؤالی به ذهنت رسیده بگو! من نمی‌توانم قبول بکنم خداوند متعال من را مقابل بهشت و جهنم قرار داده، این بهشت، این جهنم! کدامش را می روی؟ اصلا من از هیبت نتراشیده، نخراشیده کسی که اینجوری با من برخورد بکند می ترسم! اصلا می‌خواهم از این صحنه فرار کنم! داستان انتخاب ما، فدایتان بشوم، داستان بهشت و جهنم نیست!!
رفقا! یکی از دلایل ناراحتی آدم‌ها در این دنیا چیست؟ شما بگویید. این است که می‌گوید من آن‌قدری که استعداد داشتم نتوانستم بروز بدهم، آن‌قدری که به‌درد می‌خوردم، کسی از من استفاده نکرد. آن‌قدری که...، از این حرف‌هایی که خیلی‌ها می‌زنند، خصوصاً جوان‌های مستعدّی مثل شما خیلی دغدغۀ این را دارند، حیف نشوند، هدر نروند، بروز پیدا کنند، زمینۀ خلاقیت پیدا کنند. ابزاری در اختیارشان قرار بگیرد بتوانند رشد کنند، رشد بدهند، توانایی‌هایشان را به منصۀ ظهور بگذارند.
خلاقیت یک کلمۀ خیلی باعظمت است. خلاقیت را کوچک نگیرید. خلاقیت را اگر نزدیک کنیم به معنای خالق بودن، خالق این صفت باعظمت پروردگار است که انسان دوست دارد مثل خالق خودش خلاق باشد. خب آدم دوست دارد بروز پیدا بکند. خب فدایتان بشوم! بهشت جای نهایت خلاقیت‌های وجود انسان است. مواظب باشیم ما بتوانیم تمام استعدادهای خودمان را برای بهشت آماده بکنیم، فعال بکنیم. و الّا نابود خواهد کرد این ناراحتی وجود ما را. من دوست دارم آنی که می‌توانم باشم، خب آفرین! یکصد و بیست و چهار هزار پیغمبر آمده گریه می‌کنند، سختی کشیده، بسیاری‌شان قطعه قطعه شدند تا شما به همین‌جا برسی. محل بروز خلاقیت‌های تو آنجاست. اینجا تکاپو می‌کنی برای اینکه آن استعدادِ عالی خلاقیت را آنجا در بهشت بروز بدهی. آنجا فضای ماست.
امام جواد )ع(:
هر که قبر عمّه ام را در قم زیارت کند، پاداشش بهشت باشد.
· از شیخ عبّاس قمی (در خواب) پرسیده بودند که این درست است حضرت معصومه‌سلام‌الله‌علیها روز قیامت...، شیعیان را شفاعت می‌کند؟ یعنی حضرت معصومه اینقدر مقام دارد؟ شیخ عبّاس قمی فرموده بود که شیعیان را که ما شفاعت می‌کنیم. او اهل عالم را شفاعت می‌کند.
· یک دختر دانشجویی حرف قشنگی زده بود شاید 15 سال پیش و من این حرف را یادم مانده نوشته بود: من زیاد به اسلام و اینها ارادت خاصی نداشتم نسبت به برخی از شایعات هم متأثر شده بودم که بالاخره اسلام خانم‌ها را بهشون احترام نمی‌گذارد و اینها خب برایم یک شایعات مؤثر واقع شده بود، ولی وقتی که آمدم کنار حرم حضرت معصومه‌ـ‌سلام‌الله‌علیها‌ـ علمای بزرگ مراجع تقلید را دیدم چه جوری می‌آیند پابوس ضریح این خانم بزرگوار به خودم گفتم، خب ایشان یک خانم است دیگر، می‌توانستند به امامزادگانی که مرد هستند اینقدر احترام کنند، خب حتماً ایشان یک ارزشی داشته، می‌گفت کسی هم به من این را نگفت، خودم فکر کردم، عجب دینی است به یک دختر اینقدر احترام می‌گذارد، می‌گفت من از آنجا از این سفر به اسلام علاقه‌مند شدم، حجابم را تصمیم گرفتم تغییر بدهم از پوشش مثلاً ملّی استفاده کنم عباراتی نوشته بود، یادم است چندین بار من این متن را خوانده بودم که اگر بخواهد در انسان تحوّلی صورت بگیرد مبتنی بر آن صفای باطنی که انسان دارد.
رسول گرامی اسلام آمدند از کنار عدّه‌ای از جوان‌ها عبور کنند ، فرمودند که آیات آخر سورۀ زمر را برایتان می‌خوانم، هر کس گریه کند من بهشت را بهش قول می‌دهم، (جانم، چه فرصت عالیی، حیف ما آنجا نبودیم،) آیات آخر سورۀ زمر را خواندند، جوان‌ها گریه کردند، یک جوانی آمد گفت : یا رسول‌الله من گریه‌ام نیامد، گریه زوری که نیست گریه‌ام نیامد، آقا فرمود : من دوباره می‌خوانم هر کس گریه‌اش آمد گریه کند ، هر کس گریه‌اش نیامد خودش را به گریه بزند.
بعد دوباره آیات را خواندند، همه دوباره اشک‌شان جاری شد، آن چند نفری که ایستاده بودند، جوان انصاری گفت : یا رسول‌الله من تباکی کردم ولی گریه‌ام نیامد، آقا فرمود همان کافی است من بهشت را به تو هم وعده می‌دهم.
