فرق بین امام حسین (ع) و باقی ائمه در این است که:
وقتی از ائمه آدرس خدا را می‌پرسی راه را نشانت میدهند،
اما وقتی که از امام حسین (ع) آدرس خدا را می‌پرسی
دستت را گرفته می‌برد و در دست خدا می‌گذارد.
آنهایی که در مقابل حسین (ع) صف آرایی کردند باور نمیکردند که چقدر حسین آنها را دوست دارد.
یک کنیز زیبا
رویی را آوردند هدیه دادند به اباعبدالله‌الحسین، به حدّی زیبارو بود که ظاهراً
برای دیگران هم جلب توجه شده بود، حضرت فرمودند: اسمِ تو چیست؟ گفت اسمم هواست، گفت بَه
اسمت هم که به خودت می‌آید، چه هنری داری؟ گفت: من آواز خواندن و نواختن بلد هستم،
گفت: بَه هنرت هم که جور است. فرمود: آن کیسۀ درهم و دینار را بردارید بیاورید،
فرمود: کنیز! من تو را در راه خدا آزاد کردم این هم پول برای خودت، جهیزیه بگیر
برو بنشین در خانه‌ات، بگذار بیایند خواستگاری، و با تو ازدواج کنند،
(داد همه در آمد، حسین از چنین زن زیبارویی گذشت، حسین است، حسین است، هر کس حسینی بشود اخلاق این‌جوری پیدا می‌کند.) قله‌ها را نشان بدهید، نگو نگاه حرام نکن! این‌جوری، این را بگو! بگو بگذر! از همۀ دنیا بگذر! لبخند بزن به کل دنیا.
فارس : استاد پناهیان به عنوان یک راهبرد کلیدی مطرح کرد:
· جذب حداکثری با نهایت انقلابیگری ممکن است ، نه با کوتاه آمدن از مواضع .
· انقلابیترین امام ما از حیث ماموریت اباعبدالله (ع) است که جذب حداکثری هم کرده
· اتفاقا وقتی دین و انقلاب را نیم بند ارائه دهیم ، جذب حداکثری حاصل نخواهد شد.
· اگر انقلابیگری ما جاذبه ای برای مردم عالم نداشت، دشمن برای انقلاب ودفاع مقدس ما بدلی به نام طالبان نمیساخت.
· اگر میخواهید جذب حداکثری کنید، این کار را باید با حماسه اباعبدالله انجام دهید. جالب اینجاست که ارمنیها با ابالفضل جذب میشوند. ببینید چه جاذبه ای در ذات انقلابی گری وجود دارد که همه را میتواند جذب کند.
