یادداشت 312 : مردم به امرای خود شبیه‌تر هستند تا به پدر و مادرهای خود

پناهیان : بداخلاقی مسئولین در بی‌انصافی یک مغازه‌دار یا بی‌ادبی یک محصل موثر است.

حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان دوشنبه شب در یک گفتگوی تلویزیونی با موضوع «اخلاق انتخاباتی» که به صورت زنده از استدیوی برنامۀ راه سوم شبکه دوم سیما پخش می‌شد، شرکت کرد.

در ادامه گزیده‌ای از آنچه این استاد حوزه و دانشگاه در این گفتگو مطرح کرد را می‌خوانید:

چرا در عرصۀ سیاست، اخلاق اهمیت دارد؟ / زیرا مردم به امرای خود شبیه‌تر هستند تا به پدر و مادرهای خود

·       در عرصۀ سیاست اخلاق خیلی اهمیت دارد و این اهمیت در عرصۀ انتخابات بیشتر می‌شود. اما چرا در عرصۀ سیاست، اخلاق اهمیت دارد؟ برای پاسخ دادن به این سؤال، یک پرسش مطرح می‌کنم؛ به نظر شما پدر و مادرها نقش عمیق‌تری در تربیت انسان‌ها دارند یا مسئولین جامعه؟ معمولاً مردم می‌گویند که نقش پدر و مادرها بیشتر است ولی امیرالمؤمنین(ع) در روایتی عکس این مطلب را بیان می‌کنند. ایشان می‌فرمایند: «مردم به امرای خود شبیه‌تر هستند تا به پدر و مادرهای خود؛ النَّاسُ‏ بِأُمَرَائِهِمْ‏ أَشْبَهُ‏ مِنْهُمْ بِآبَائِهِم» (تحف العقول/ص208) این نشان می‌دهد که نقش تربیتی و اخلاقی مسئولین جامعه فوق‌العاده بالاست. متاسفانه در افکار عمومی جامعه و حتی بین خود مسئولین توجه چندانی به این موضوع نمی‌شود.

کوچک‌ترین بداخلاقی مسئولین اثر خود را در دامنۀ جامعه نشان می‌دهد/ اثر بداخلاقی مسئولین در بی‌انصافی یک مغازه‌دار یا روابط محصل با معلم

·       متأسفانه یک مسئول مملکتی برای خودش نقش«مربی اخلاقی جامعه» قائل نیست. حتی کسانی که مسئول سیاسی نیستند ولی در معرض مسئولیت هستند، مانند لیدرهای سیاسی یا افراد صاحب‌نفوذ جامعه نیز از باید این نقش مربی اخلاق را برای خودشان قائل باشند.

سید علی سیدعلی آرام جانم - سید علی سید علی روح و روانم

We dont stop

امام خامنه ای : یک روز در صدر اسلام، دشمنان به نظرشان رسید که با شِعب ابى‌طالب و محاصره‌ى اقتصادى مسلمانها، آنها را از پا بیندازند؛ اما نتوانستند. این روسیاه‌هاى بدمحاسبه‌گر، خیال میکنند ما امروز در شرائط شِعب ابى‌طالبیم. اینجور نیست. ما امروز در شرائط شِعب ابى‌طالب نیستیم؛ ما در شرائط بدر و خیبریم. ما در شرائطى هستیم که ملت ما نشانه‌هاى پیروزى را به چشم دیده است؛ به آنها نزدیک شده است؛ به بسیارى از مراحل پیروزى، با سرافرازى دست پیدا کرده است. امروز مردم ما را از محاصره‌ى اقتصادى میترسانند؟ با این حرفها، با این ترفندها میخواهند مردم را از صحنه بیرون کنند؟ مگر چنین چیزى ممکن است؟ امروز میخواهند در اراده‌ى مسئولین اختلال ایجاد کنند؟ «قل هذه سبیلى ادعوا الى الله على بصیرة انا و من اتّبعنى»؛ این راهى است که با بصیرت انتخاب شده است، این راهى است که با مجاهدت باز شده است، این راهى است که با خون عزیزترینها هموار شده است. ما از این راه رفتیم، به قله‌هائى هم دست پیدا کردیم.

ما متوقف نمیشویم، ان‌شاءالله پیش میرویم؛ ولى تا امروز هم به قله‌هاى بسیارى دست پیدا کرده‌ایم. جمهورى اسلامى، امروز کجا، بیست سال و سى سال قبل کجا؟ دشمنان جمهورى اسلامى، هیمنه و باد و بروتِ آن روزشان کجا، ضعف و انکسار امروزشان کجا؟ اینها نشانه‌هائى است که ملت ایران را تشویق میکند. نخیر، در ادامه‌ى راه اسلام - که راه خداست، راه دین است، راه سعادت دنیا و آخرت است - اراده‌ى مسئولین همچنان مستحکم خواهد ماند؛ مردم هم امروز و در آینده، پاى ثابت این حرکت عظیم خواهند بود.

 

یادداشت 71: همیشه با وضو باشیم

آن عارف اصفهانی کجا تشریف داشتند؟ رفته بودند یک چله‌نشینی دو جلد کتاب نشان از بی‌نشان‌ها، من احتمالاً این داستان را توی این کتاب نشان از بی‌نشان‌‌ها خواندم، یک داستان از دوران جوانیش گفت: من رفتم چله‌نشینی عارف بشوم، آدم خوبی بشوم، پاک بشوم، یک پیرمردی آمد دم حجره گفت آقا! می‌خواهم بهت خدمت کنم، گفتم آقا جان! ولمان کن تو را به خدا، ما خودمان خدمتگذار هستیم، نوکر هستیم، کُلفَت هستیم. ارباب هستیم مگر نوکر و کُلفَت بخواهیم؟ آمدیم اینجا ریاضت یک گوشه‌ای بنشینیم، ولمان کن.

آقا! من باید به تو خدمت کنم، پیله کرد، اصرار کرد، خسته شدم گفتم بابا! آن پارچ آب را، آن دَبۀ آب را ببر آب کن بیاور، پیرمرد! آخر جسارت است، من آخر، من می‌خواهم به تو خدمت کنم، باشد، چشم، خسته کرد دیگر گفت باشد، چهل روز به این جوان خدمت کرد، روز چهلم که گذشت گفت حالا می‌شود یک روز تو به من خدمت کنی؟ گفتم بیا، گفته بودند با عوام سر و کله نزنید ها! حالا گیر داد، باشد، چشم، تمام می‌شود آقا؟ تمام می‌شود این چهل روز به تو خدمت کنم یک روز؟ آره تمام می‌شود، دیگر من را نمی‌بینی.

آمد نشست توی اتاق گفت حالا شما برو دم در، من بهت دستور می‌دهم، برو یک تنور درست کن، مس بیاور، اجاق درست کن، مس را آب کن، خدایا! این چیکار دارد آخر؟ مس، مگر من مس‌گر هستم؟ همه کارها را انجام دادم بعد فرمود که این مس را آب کردی؟ آره، خدایا! این مس را برای ما طلا کن، اِ! آقا مثل اینکه این کاره است، مس را ریختم نصفش طلا شد داشتم از تعجب شاخ در می‌آوردم، مس طلا می‌کند من فکر کردم عوام است، چه قدرتی.

بردم پیشش به من نهیبی زد گفت چرا نصفش طلا شد؟ آن نصفی که طلا نشده نگاه می‌کند، شاگرد آن نصفی را که طلا شده نگاه می‌کند. مگر وضو نداشتی؟ نه، وضو نداشتم، آدم بی‌وضو این کار را می‌کند؟ برو وضو بگیر دوباره مس را آب کن بریز، وضو گرفتم مس را آب کردم ریختم، مس همه‌اش طلا شد، بعد هم طلاها را فروخت و  بین محرومین تقسیم  کردیم.

یادت باشد بی‌وضو نباشی ها! وضو چیست؟ نور است، این نور توی عالم ماده راه باز بشود ، اثر دارد.

بسم الله غذایت را نورانی می‌کند، نورانی که شد بهتر جذب بدن می‌شود، عالم نور حاکم بر عالم روح و ماده است، بی‌بسم الله غذا نخوری، تا نورانی بشود غذایت. بی‌بسم الله نخوابی، بدون وضو نخوابی، بگذار نورانی بشود وجودت، نور، نور، نور ، اصلاً کلافه نمی‌شوی بی‌وضو باشی؟ حاج آقا! چیکار داری می‌کنی؟ ما مشکلات عالم روح‌مان حل نشده می‌خواهی ببری ما را عالم نور؟ ولش کن، بیا برویم از بالا همه‌اش را درست می‌کنیم.

یادداشت 61 : قابل توجه نمایندگان مجلس

مسئولین نظام جمهوری اسلامی تمام زمینه برایشان فراهم هست که مانند سید و سالار آزادگان ابوترابی زندگی می‌کنند، هر کسی کمتر از ابوترابیِ ما باشد روز قیامت مؤاخذه خواهد شد، آن خاطره را فقط اشاره می‌کنم که آقازاده‌شان به بنده یک سالی می‌فرمودند که : دورانی که نماینده مجلس بودند ما دیدیم مدتی را سحرها با لباس خاکی می‌آید خانه، گفتیم چی شده؟ فهمیدیم :  یک آزاده‌ای از ایشان تقاضا کرده بوده من را کمک کنم دارم بنایی می‌کنم یک وامی یک چیزی جور کن! ایشان که اهل خیلی از رانت‌ها نبودند، قبول کرده بودند که بروند خودشان برایشان بنّایی بکنند؛ نمایندۀ مجلس شدم می‌خواهم کمکت کنم خودم بنایی می‌کنم، کاغذ نوشته بودند برو وامت را بگیر! گفته بود من تا سقف نرسانم وام نمی‌دهند، گفته بود کمکت می‌کنم حالا آن رفیقش فکر کرده چه کمکی می‌خواهد بکند، آقای ابوترابی، هیچی می‌آید بنایی می‌کند.

یک سالی به ما می‌گفتند که آقا شما بیا نمایندۀ مجلس بشو ، رفقا! خیلی هم جدّی می‌گفتند، من گفتم آقا من طاقت بنایی ندارم، می‌گفتند بنایی چیست؟ بنایی نمی‌خواهیم نماینده مجلس بشوید، گفتم والله ما این‌جوری بالای منبر گفتیم دیگر نمی‌شود کم بگذاریم، بالاخره یکی دو نفر شنیدند می‌آیند می‌گویند: آقا تو یک جایی رئیس شدی ما بنایی می‌خواهیم بکنیم نیرو می‌خواهیم، خب چه بگوید آدم؟ شرمنده حرف خودش می‌شود.