ایران به چه سمتی در حال حرکت است ؟؟؟

یکی از استراتژیک ترین سیاستها در روند سیاست ورزی بخصوص از نوع تخریبی آن، ایجاد تغییرات جمعیتی (ِDemographic) است که به مرور زمان و با سیاستهای جایگرینی و جابجایی (Replacement and Displacement) بافت جمعیتی یک واحد جغرافیایی را تغییر داده و با این تغییر زیرساختهای لازم برای ایجاد تغییرات بعدی را فراهم میاورند. نمونه های زیادی برای این تاکتیک راهبردی میتوان ذکر کرد. مثلا اجرای این سیاست توسط انگلیسیها در ایرلند شمالی منجر به این شد که این بخش از خاک ایرلند بعد از قیام استقلال طلبانه مردم علیه استعمار انگلیس در ابتدای قرن بیستم، بخاطر وجود شمار زیادی
از مهاجران انگلیسی و پروتستانهای طرفدار انگلستان همچنان بعنوان بخشی از خاک بریتانیا باقی بماند و تا امروز منشا درگیری و خشونت بین اهالی شمال و جنوب باشد. همچنین رژیم اسرائیل بر پایه سیاست تغییر جمعیت و خرید املاک توانست فلسطینیان را از شهرهایشان آواره کرده و شهرکهای صهیونیستی را ایجاد کند. حکومت بحرین هم که برآمده از اقلیت سنی مذهب این کشور میباشد با پیش بینی اعتراض اکثریت شیعه در آینده ای نه چندان دور، از سالها قبل اقدام به دادن تابعیت به گروههایی از سنی های کشور اردن و آوارگان فلسطینی کرده و ضمن استخدام آنها در ارتش و پلیس،
علاوه بر کم کردن وزن جمعیتی شیعیان، حالا که با اعتراضات مدنی مواجه شده از این گروهها به عنوان ابزاری برای سرکوب مردم استفاده میکند.