استاد پناهیان / یادداشتهایی از سخنان استاد پناهیان و ...

الله اکبر اول نماز فرموده‌اند دست که بالا می‌آید، به محاذی گوش می‌رسد، یک اشاره‌ای به عقب هست؛ یعنی باز هم در آن قطع ارتباط هست. الله اکبر نماز مدام در حال قیچی کردن ارتباط‌هاست. الله اکبر. بقیه را یعنی بریز دور. مدام الله اکبر قیچی است، عشق بازی با خدا نیست، قیچی کردن رابطه‌ها با غیر خداست. نمی‌گویی خدای مهربان من، عزیز دلم، هی با کلمه الله اکبر قیچی می‌کنی، دیگران را می‌زنی کنار. بریدن است. گفته می‌شود که رسول خدا با همه اخلاق نازنینی که داشتند، وقتی می‌خواستند بروند به سمت نماز، به چشم‌هایشان کسی نگاه می‌کرد، انگار کسی را نمی‌شناسند دیگر. الله‌اکبر دو تا کار می‌کند، یک. آرزوی خفتۀ تو را بیدار می‌کند برای بزرگ شدن و اتّصال به کبریایی خدا، نقطه‌ای که تو باید بهش برسی، خدایی که بزرگ است به تو نشان می‌دهد.دو. تو را در مقابل کبریایی خدا چه کار می‌کند؟ تحقیر /   محور توجهات‌تان را الله اکبر قرار بدهید، محور توجّهات‌تان را الله اکبر قرار بدهید. شما می‌دانید سر نماز مهمترین لحظه‌ای که آدم باید توجه داشته باشد کِی است؟ بگویید، چی؟ موقع الله‌اکبر نه موقع نیّت، موقع الله‌اکبر، تکبیره الاحرام مهمترین لحظه‌ای است که آدم باید توجه داشته باشد.

این قطع ارتباط را جدی بگیریم. یک کمی بی‌رحم باشیم به دنیای خودمان. ما قطعاً روزی همه ارتباطات‌مان قطع خواهد شد، برای آن روز آماده باشیم. هیچ راهی هم جز یاد مرگ ندارد. می‌فرماید مؤمن اگر هر کسی عمری یک بار می‌میرد، مؤمنین روزی هفتاد بار می‌میرند در روایت، روزی هفتاد بار تمام رابطه‌ها قطع، خدایا فقط من و توییم و بس. این تفکر را در خودمان توسعه بدهیم.